Өлең, жыр, ақындар

«Жылама» - дейсің, жыламай қалай жұбанам

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 483
«Жылама» - дейсің, жыламай қалай жұбанам,
Мен түгіл кейде, алады жылап күн анам.
Күлгендерге, көз жасымды көрсетпей,
Ішімнен тынып, ғасырлар бойы шыдағам.
Жылама дейсің, мен емес, жер де жылаған,
Аруана боздап, айшылық шөлге шыдаған.
Жалаңаш, жалған мынау жарық дүниеге,
Жылап келіп, жылап кетер бұл адам.
Басыма менің, бабамның бұлты айналған,
(Жылай жүріп, кім бар дейсің бәйге алған)
Жан сарайын жуып, еріп кетсінші,
Көкірегіме көз жасым тас боп, байланған.
Көз жастың ащы дариясында жыр тулап,
Жыламайын, келші, ұмытқан күлкімді ап.
Жиде ағашы ауырлап өз жемісін,
Жылағандай, тамырынан тың-тыңдап...
Мен жыласам, бірге жылар қайыңдар,
Келер уақыт, тағы несін дайындар?
Не жетпейді гүлден де нәзік көңілге,
Көңіл жетпей, жылап өтер жайым бар...
Сарғайып күтіп, жерменен бірге көктеген,
Себепсіз анам, көз жасын бекер төкпеген.
Жүз құбылып, перде ұстаған жүзіне,
Жалған күлген жандарды көрсем, жек көрем.
Жылама дейсің,
жыламай қайтіп жүре алам?
Өмір сүреді, жылап та, күліп тірі адам.
Шөлдеген жерге аспанның жаңбыр көз жасын,
Тәңірден өлім «тасаттық» беріп сұраған.
Арманды қайтем? сағымдай сусып алдаса,
Ештеңеге де таңданбаймын енді аса.
Сенімім кетіп, жыладым, жердегілерден,
Көз көрмейтін көктегі «құдай» болмаса.
Көкжиектен көзіме қимай батып күн,
Тіршіліктің бал мен уын татыппын.
Кеудеме ұйып, жиналған менің көз жасым,
Сыртқа шығып, әйнегін жуар уақыттың...
Жер бетіне айдың жүзін айна ғып,
Сыр аңдимын, әрнәрседен ой бағып.
«Жылама» дейсің, жүйкеңді ұрып жатыр ма
Тамшылаған көз жасым тасқа айналып?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған ел

  • 0
  • 0

Көз алдыңда биігім мен еңісім,
Өз алдыңда көкжиегім кеңісін.
Мақтанышың болмасам да, туған ел,
Өмір сүріп жүргендеймін сен үшін.

Толық

«Күледі» деп...

  • 0
  • 0

Күледі деп, иілсін, бастар иілген,
Күледі деп, безбеймін киіз үйімнен.
Қазақ екенім, шын болса, неге ұялам,
Қазақша сөйлеп, өз шапанымды киюден.

Толық

Қанатсыз қалсам...

  • 0
  • 0

Таулардан құлағанда ағарып таң,
Күйімді қабағымнан қарап ұққан.
Қайда жүр, бала кезгі құбыларым,
Арқалап өткізетін мені арықтан.

Толық

Қарап көріңіз