Кешір, ана

Кімдер кетіп, бұл өмірге кім келеді,
Тірі жүрмін, өткеріп не күндерді.
Кешір мені, қайран ана, басыңа,
Құламайтын қоймаппын-ау бір белгі?
Таныс аспан, тас төбемнен тұр төніп,
Топырағыңа көз жасынан жыр төгіп.
Тағдырыңа риза болып жатырсың,
Туған жердің бір төбесін бүркеніп.
Кешіре гөр, айналайын ақылшым,
Тірлігіме тірілерден жақынсың.
Араласып абысынмен кешегі,
Өлгенде де көрші болып жатырсың.
Кешір мені, өз жаныңа кеш келем,
Көкірегімнен сәби сезім өшпеген.
Бейуақытта алам ба деп мазаңды,
Анам, сенің әруағыңнан сескенем.
Арманыңның бұзбай берік арнасын,
Өмірде бір иілмеген өр басың.
Ақ сүтіңді ақтай алмай , еңсемді,
Басып жерге тұрады бір қорғасын.
Күңіренбеші, көрмедік деп күн көзін,
Өмір сүрдің меніменен бірге өзің.
Шаршап, талып саған сапар шегермін,
Сағыныштың сыңсытып бір күмбезін.
Кешір анам, есіме алсам өткенді,
Өкпелеме, деп басымда жоқ белгі.
Искегің кеп, менен туған сәбиді,
Құшағыңа ап жатқаныңа көп болды.
Көкірегіңнен көрсем деймін көктемді.
Кімдер кетіп, кімдер келіп үлгерді,
Өзің жатқан жерден көрдім гүлдерді.
Кешір ана қойылатын басыңа,
Тозбайтұғын мен шығармын бір белгі,
Маздайтұғын жырым шығар бір белгі.

---