Өлең, жыр, ақындар

Аңсайды құс көңілім әлде нені

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 438
Аңсайды құс көңілім әлде нені,
Бір сәтке тастап қашып, жан, денені.
Елегізем, бос қиял, үмітпенен,
Кеш батса, күліп тағы таң келеді.
Келмейді ешкімге де енді ұанғым,
Сендегі салқындықтан сөнді жалын.
Оралып өткен шаққа сезім кешем,
Сыр сауып қос шегінен домбыраның.
Жолдай бір жолаушының қалпын бағам,
Жастық жоқ, жан таңдамай жарқылдаған.
Кешегі қызығы көп қызыл дүние,
Қарайды қабағымен салқын маған.
Арқасын беріп кетті ақылшым көп,
Жауыма неге менің, жақынсың деп.
Бір інім өз көзіме мақтап отыр,
«Әулие, көзі тірі ақынсың» деп.
Танымын таңданумен білдіреді,
Ән бе екен?
Кеудемдегі бұлбұл емі.
Соншама асықтырған алдымдағы,
Келетін Күнім шығар кім біледі?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәңгілік жайлы жыр

  • 0
  • 0

Ақын деген ақының жалған ақын,
Атын айтпа, даңқымен жер жаратын.
Көп шығарып не керек, от шығарған, –
Бір өлеңі болмаса таңданатын.

Толық

Сағынышым жетті ме?

  • 0
  • 0

Аңсарың күмбірлі күй болды мәңгі,
Әніңмен оятушы ең қалғығанды.
«Сағындым туған жердің сырлы әуезін
Сал, – депсің, – кешіктірмей домбырамды...»

Толық

Мен адамзат пендесінен түңілдім

  • 0
  • 0

Мен адамзат пендесінен түңілдім,
(Жан айнасы, жанарына үңілдім)
Қарасынан жылу таппай, сәулесіз –
Қап-қараңғы бір бұрышқа тығылдым.

Толық

Қарап көріңіз