Өлең, жыр, ақындар

Киіктің көзінде

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 405
Көңілсіз көп күндерім өтер енді,
Жазықсыз бір сұлулық бекер өлді.
Сақталған музейдегі сұр киіктің
Көзіне көзім түсіп кете берді...
Жаққанда аспаныға отын әр күн,
Қалайша қашып кетпей қапы қалдың.
Адамның арылмайтын қасіретін
Киіктің көздерінен оқып алдым.
От ұшып тұяғынан уақыт талған,
Қас-қағым, болғаны ма бақыт, жалған.
Жас емес, жан тамшылап жанарынан –
Жанары қара тастай қатып қалған.
Өмір ме, өмірге бір шөлдемеген,
Бір кезде қыр қамшылап, жел жебеген.
Сұр киік бауырынан дала көшіп,
Көк аспан көздерінде дөңгелеген.
Белгілі ойрандалған Отырардан,
Тарихта қаталдың да аты қалған.
Осынау кербез керім сұлулықты
Кім екен, зұлымдықпен атып алған?
Тудың сен, ана киік қай анадан,
Табиғат алақаны аялаған.
Кектеніп кеттің бе екен, адамзатқа –
Тегі бір, бірін-бірі аямаған.
Сен үшін бәрі өтпелі, рахат, жалған,
Сияқты «ақырзаман» тақап қалған.
Құтылар қайда қашып, адам киік,
Өздері ойлап тапқан апаттардан.
Тартқандай таулар жылап, дала күйік,
Жаныма жанары тұр алау құйып.
Өлімге бірін-бірі қалай қиды,
Өмірде тағдыры ортақ адам, киік?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Арман асқар асу бермес кейде тым

  • 0
  • 0

Арман асқар асу бермес кейде тым,
Арман жолы арылмаған бейнетім.
Атар таңға асығамын кеш түссе,
Онсыз сірә, сезім салқын, ой жетім.

Толық

Туды міне, жаңа күн, жаңа көктем

  • 0
  • 0

Туды міне, жаңа күн, жаңа көктем,
Көңілімді күндіз-түн алаң еткен.
Сұғанақ қол, дауылдан, нажағайдан,
Аман ба екен, ағаштар анам еккен.

Толық

Басы айналып құлайды бақыттан кім

  • 0
  • 0

Басы айналып құлайды бақыттан кім,
Арманы бар әрбір кеш, ақық таңның.
Кәріліктің ізі емес, беттегі әжім,
Жолы болар өткен көп уақыттардың.

Толық

Қарап көріңіз