Өлең, жыр, ақындар

Киіктің көзінде

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 362
Көңілсіз көп күндерім өтер енді,
Жазықсыз бір сұлулық бекер өлді.
Сақталған музейдегі сұр киіктің
Көзіне көзім түсіп кете берді...
Жаққанда аспаныға отын әр күн,
Қалайша қашып кетпей қапы қалдың.
Адамның арылмайтын қасіретін
Киіктің көздерінен оқып алдым.
От ұшып тұяғынан уақыт талған,
Қас-қағым, болғаны ма бақыт, жалған.
Жас емес, жан тамшылап жанарынан –
Жанары қара тастай қатып қалған.
Өмір ме, өмірге бір шөлдемеген,
Бір кезде қыр қамшылап, жел жебеген.
Сұр киік бауырынан дала көшіп,
Көк аспан көздерінде дөңгелеген.
Белгілі ойрандалған Отырардан,
Тарихта қаталдың да аты қалған.
Осынау кербез керім сұлулықты
Кім екен, зұлымдықпен атып алған?
Тудың сен, ана киік қай анадан,
Табиғат алақаны аялаған.
Кектеніп кеттің бе екен, адамзатқа –
Тегі бір, бірін-бірі аямаған.
Сен үшін бәрі өтпелі, рахат, жалған,
Сияқты «ақырзаман» тақап қалған.
Құтылар қайда қашып, адам киік,
Өздері ойлап тапқан апаттардан.
Тартқандай таулар жылап, дала күйік,
Жаныма жанары тұр алау құйып.
Өлімге бірін-бірі қалай қиды,
Өмірде тағдыры ортақ адам, киік?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаулап алып, бар ақыл, бар сананы

  • 0
  • 0

Жаулап алып, бар ақыл, бар сананы,
Ағыстарға арманым қарсы ағады.
Толқып аққан уақыттың мінбесінен,
«Әділет» деп аярлық жар салады.

Толық

Білем, сенің алыста ғой арманың

  • 0
  • 0

Білем, сенің алыста ғой арманың,
Жетпес көңіл сарайыңа зарлы әнім.
Жүзтанысты жол үстіне қалдырып –
Ұмыта бер, ұмытшағым бәр-бәрін.

Толық

Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн

  • 0
  • 0

Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн,
Еңсемді басып езеді.
Тұманнан туған бұл жырдың,
Көрінбес көзге өзегі.

Толық

Қарап көріңіз