Өлең, жыр, ақындар

Туды міне, жаңа күн, жаңа көктем

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 502
Туды міне, жаңа күн, жаңа көктем,
Көңілімді күндіз-түн алаң еткен.
Сұғанақ қол, дауылдан, нажағайдан,
Аман ба екен, ағаштар анам еккен.
Нені білдім, ол кезде нені ескеріп,
Жатушы еді-ау, кеудесін белес керіп.
Жас талдың «құлынымдаған» жапырағы,
Тұратұғын анамдай елес беріп…
Сабақтары билеп бір келісті үнге,
Көк аспанға қол созып, алыс күнге.
Махаббаты анамның маған деген,
Орман болып тұрғандай жер үстінде!
Алақанын баршаға тосады аспан,
Тіршілікке алалық жасамастан.
Шақырғандай болады анам еккен,
Жас ағаштар, қол бұлғап «Қосағаштан».
Аңсаудан жүдерсіңдер, күз өтер көп,
Майыссаң бауырларым түзетер кеп.
Келген әрбір көктеммен көктесеңдер,
Мен анамның сеземін ізі екен деп…
Айналғанда жарқ еткен отқа шабыт,
Бәйге алғанда, армандай атқа шауып.
Анам еккен, иіскейін сол ағаштың
Жапырағын, дос, жіберші хатқа салып!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұлы өмірдің сарқылмас мәңгі өлеңі

  • 0
  • 0

Ұлы өмірдің сарқылмас мәңгі өлеңі,
Талпындырған құштар ғып алға мені.
Тіршіліктің сәулелі туын ұстап,
Тау басынан алаулап таң келеді.

Толық

Уақыт дария, тасып, тұнады

  • 0
  • 0

Уақыт дария, тасып, тұнады,
Өртеніп, іштен ғашық тынады.
Арман-ау,
Саған асықпаймын десем,

Толық

Кешегі таң, кешегі күн, бәрі-бәрі кешегі

  • 0
  • 0

Кешегі таң, кешегі күн, бәрі-бәрі кешегі,
Кешке жетпей жіңішкеріп, жанған үміт өшеді.
Түні бойы дауыл ұрған теңіздегі толқындай
Сықырлайды тыншу таппай сағыныштың төсегі...

Толық

Қарап көріңіз