Жассың дедің

Жассың дедің.
я, мен жаспын әлі,
Болам кейде жайлаудың жас құрағы.
Маза бермей күн-түні көкірегімнен –
Шу-шу етіп жатады тасқын әні.
Сендім талай жауыма, дос екен деп,
Өмірде осынау тайталас, бәсекем көп.
Ерте жетер жеріме кештеу жетіп,
Саусағымды тістедім «жас екем» деп.
Еш алаңсыз еліктей бала күнгі,
Сақтап келем момақан жанарымды.
Өзіме-өзім сенген соң, ентелемей,
Қалам кейде ала алмай, аларымды.
Бейғам едім, алаңсыз жас едім мен,
Қорықпаған тас тағдыр, тас өлімнен.
Уәде беріп алдадым, қызық көріп,
Талайларды жастықтың әсерімен.
Білсем бәрін, деп келем, көрсем бәрін,
Елеместен уақыттың өлшеулі әнін.
Сыртымдағы жастығым ішке түсіп,
Бара жатқан секілді сенсең, жаным.
Күнім-ау, сонша неткен көрікті едің,
Түңілдіріп өзіңнен, жерітпедің.
Тұрсың ба әлде білмеймін, сол жастықтың
Соңғы нұрын көзімнен көріп менің...
Жырымменен, жандағы отымменен,
Өткен күнге жайым бар өкінбеген.
Алдымда әлі атпаған таңым барда,
Қартаймайтын мәңгілік секілденем.
Табыстырып неше рет мені өмірмен,
Қуанышпен қайғымды жеңе білген.
Ештеңеге ешқашан сенбесем де,
Жастығыма, әйтеуір, сенемін мен.
Шабыт болып кейде бір шатырлауға,
Жастық керек мәңгілік ақындарға.
Талабым жас,
жырым жас,
заманым жас,
Жас болмауға сондықтан хақым бар ма?!

---