Өлең, жыр, ақындар

Жер

  • 10.11.2021
  • 0
  • 0
  • 532
Мен алғаш келгенде өмірге,
Жер-ана алыпты көтеріп.
Қалықтап бір бұлт көгімде,
Өтіпті күрсіне жөтеліп.
Өсіппін бұлт сүйіп мен содан,
Жер-ана керек қып емшегін.
Сусындап шырынға ой-санам,
Сезімнің алғамын бөлшегін.
Сәби боп еңбектеп,
қаз тұрып,
Жерге мен тірегем қолымды.
Қанатты осы жер жаздырып,
Мезгеген осы жер жолымды.
Өмірден өскемін от алып,
Ойымды құндақтап мол үміт.
Ісімнен тапса бір қаталық,
Қара жер кетсінші ойылып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз алдыңда тез жылаймын, тез күлем

  • 0
  • 0

Өз алдыңда тез жылаймын, тез күлем,
Қылығыммен көңіл күйін сездірем.
Айтқандаймын тұңғыш рет тек саған
Тілім келіп «сүйем» деген сөзді мен...

Толық

Уақыттың өте берсін ай, аптасы

  • 0
  • 0

Уақыттың өте берсін ай, аптасы,
Өмірдің біз емеспіз аяқ, басы.
Алаңсыз күлімсіреп шалықтаған,
Сәбиді ұйқыдағы оятпашы.

Толық

Сағынышым жетті ме?

  • 0
  • 0

Аңсарың күмбірлі күй болды мәңгі,
Әніңмен оятушы ең қалғығанды.
«Сағындым туған жердің сырлы әуезін
Сал, – депсің, – кешіктірмей домбырамды...»

Толық

Қарап көріңіз