Өлең, жыр, ақындар

Нәсіпқали Сисатовқа

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2080
Көңілімнің айдынына қаз қонып,
Өз-өзімнен жүрем кейде мәз болып.
Өмірімнің күзі кіріп тұрса да,
Қас қағымда қалғандайын жаз келіп.
Елегізіп әлденеге күн-түні,
Жиілейді жүрегімнің лүпілі.
Санамдағы жүріп жатқан «соғыстың»
Табылғандай, табылмастай бітімі.
Мұндай сәтте бір ерекше күй кешіп,
Ойға алғаның жатар дәйім үйлесіп.
Көрінгеннен құшақ жайып тұрады,
Жүрген жандар «үй десіп» тe, «бүй десіп».
Құлаққа кеп ұлы күйдің сарыны,
Үстелгендей қаламымның қарымы.
Жүрегіме құйылады бұлақ боп,
Күннің нұры және Айдың жарығы.
Мүмкіндік пен мақсат тапса келісім,
Қанаттының қойар жері - төрі шың.
Күдігімді сенім жеңіп келеді,
Тарылмайды өлеңдегі өрісім!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Текті болсаң

  • 0
  • 0

Көп адамдар мақсат тұтып биікті,
Осы жолда тоқыпты да, күйіпті.
Барын салып, жанын салып жүргенмен,
Ел-жұртына болмас бәрі сүйікті.

Толық

Не керім?!.

  • 0
  • 0

Жүйкелері жаратылған темірден,
Біз қай кезде арылармыз жебірден?
Күннен-күнге келе жатыр көбейіп,
Момындардың ақысын жеп семірген.

Толық

Оян - өскен ауылым

  • 0
  • 1

Жалғандық жалқынына боялмаған,
Жайым бар тек шындықтап ой ақтаған.
Кіндігі жұмыр жердің сияқтанып,
Әрдайым көрінеді Оян маған.

Толық

Қарап көріңіз