Өлең, жыр, ақындар

Нәсіпқали Сисатовқа

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1769
Көңілімнің айдынына қаз қонып,
Өз-өзімнен жүрем кейде мәз болып.
Өмірімнің күзі кіріп тұрса да,
Қас қағымда қалғандайын жаз келіп.
Елегізіп әлденеге күн-түні,
Жиілейді жүрегімнің лүпілі.
Санамдағы жүріп жатқан «соғыстың»
Табылғандай, табылмастай бітімі.
Мұндай сәтте бір ерекше күй кешіп,
Ойға алғаның жатар дәйім үйлесіп.
Көрінгеннен құшақ жайып тұрады,
Жүрген жандар «үй десіп» тe, «бүй десіп».
Құлаққа кеп ұлы күйдің сарыны,
Үстелгендей қаламымның қарымы.
Жүрегіме құйылады бұлақ боп,
Күннің нұры және Айдың жарығы.
Мүмкіндік пен мақсат тапса келісім,
Қанаттының қойар жері - төрі шың.
Күдігімді сенім жеңіп келеді,
Тарылмайды өлеңдегі өрісім!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жігерді жоқтау

  • 0
  • 0

Арқалаумен келем әлі күйікті,
Ауыр салмақ жаншып жатыр иықты.
Қайсыңды қалайды екен бұл құдай,
Алады екен адамыңды сүйікті.

Толық

Жылжиды жылдар...

  • 0
  • 0

Қызарады Күн ұяға батарда,
Нұрланады төңірек таң атарда.
Табиғатта сақталғанмен заңдылық,
Адам бірден кіре алмайды қатарға.

Толық

Атамекен

  • 0
  • 0

Көрінер көзіңе ыстық атамекен,
Мен мұны қайта-қайта атап өтем.
Бабалар туып-өскен жерді білмеу,
Жаныңа кәдімгідей батады екен.

Толық

Қарап көріңіз