Өлең, жыр, ақындар

Сағыныш

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 5276
Таң қалар жерін алғаш басқан адам,
Мен жиі болып тұрам астанада.
Сонда да туған ауыл орны бөлек,
Мұны адам ұқпайды екен жаста ғана.
Тағдырдың көріп өстім алалығын,
Көп терген жоқпын мынау дала гүлін.
Мешейдің көшесінде қалып қойды,
Жүдеу өң, жадау көңіл балалығым.
Жақсымды жалпақ елге жариялар,
Асқар тay, өткел бермес дариялар,
Бұл күнде селдіреп тe қалды дейді,
Әкемнің көзін көрген қариялар.
Көңілге дала сыйған, қала сыймақ,
Жүрмеңдер бара қалсам, дара сыйлап.
Жатсынбай мені қарсы алар ма екен,
Достарым бала кезгі «қара сирақ»?
Жырларым, бағыт - ауыл,
алға ұшыңдар!
Айтатын оған көп-көп алғысым бар.
Әрқашан ақ тілеуі әзір тұрған,
Аналар, ақ жаулықты бармысыңдар?
Жаңаша сыр шерткен бұл шақта дәуір,
Баспайды иықты жүк батпан ауыр.
Мен сенде туғанымды мақтан етем,
Мал бағып, нан өсіріп жатқан ауыл!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жылжиды жылдар...

  • 0
  • 0

Қызарады Күн ұяға батарда,
Нұрланады төңірек таң атарда.
Табиғатта сақталғанмен заңдылық,
Адам бірден кіре алмайды қатарға.

Толық

Бір сәттік ой

  • 0
  • 0

Арманым, неге мұнша алыстадың,
Жат болып бара жатыр таныс бағым.
Көңілің әлде менен қалып жүр ме,
Тұғыр боп, тұлпар болмай жарысқаның.

Толық

Әлі алдан...

  • 0
  • 0

Әлі алдан үміт етіп келем мен,
Ассамдағы талай қырқа, белеңнен.
Сыйластар да сырт айналар бір кезде,
Айырмасын деп тілеймін өлеңнен.

Толық

Қарап көріңіз