Өлең, жыр, ақындар

Халық ақыны

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1978
«Талай жерде шаққанмын,
Сөз асылын таққанмын.
Шығып едім соңынан,
Қашаған, Нұрым, Ақтанның».
Деп жырлады Сәттігүл,
Өлеңдері бапты кіл.
Ол жүрген жер сауық боп,
Жырмен балқып жатты қыр.
Қайтайын деп жер көріп,
Домбырасын өңгеріп.
Ауылдарды аралап,
Тасқын жырға берді ерік.
Сонау соғыс жылдары,
Халық мұңын мұңдады.
Ертелі-кеш жыр толғап,
Жұрт жігерін шыңдады..
Жырмен беріп батаны,
Кетті алысқа атағы.
Аңқылдаған абызым,
А ппақ қудай сақалы.
«Ұмытпас ел, - деп, - мені»,
Есте жырды төккені.
Жиырма жылдай болыпты-ау,
Ол өмірден өткелі.
Танимыз біз тұлғасын,
Аты қалды жырда асыл.
Жанғабылов Сәттігүл
Туғанына бір ғасыр!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұлбұл

  • 0
  • 0

Пернесін күйсандықтың басып қалып,
Өлең - сел төгіледі, тасып барып.
Жыр буған жас жүрегім лүпілдесе,
Кетеді жолдар мені қашыққа алып.

Толық

Не керім?!.

  • 0
  • 0

Жүйкелері жаратылған темірден,
Біз қай кезде арылармыз жебірден?
Күннен-күнге келе жатыр көбейіп,
Момындардың ақысын жеп семірген.

Толық

Талап

  • 0
  • 0

Жеткіншекті жетелейді талабы,
Талаптанса, біраз жерге барады.
Белгілейді мақсатының межесін,
Сәтті басқан ең алғашқы қадамы.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар