Өлең, жыр, ақындар

Шуақ

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2100
Тыныштық - дәл осы шақ бар керегім,
Арадай гүл қуалап, бал теремін.
Алдымда ақжал толқын Жайық жатыр,
Жайқалтып жағасында тал-терегін.
Күн көзін паң далаға тастап нұрлы,
Бөлеп тұр шуағына асқақ қырды.
Осы бір көріністен қаным қызып,
Көңілім әлдеқайда бастап тұрды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сурет

  • 0
  • 0

Бабамның дархан алабы,
Бусанып жатыр шық түсіп.
Жібітіп тұмса даланы,
Тамылжи Күн де шықты ысып.

Толық

Ақтөбе

  • 0
  • 1

Ақындай оқитұғын жатқа өлеңін,
Даусымды көптен бері баптап едім.
Бұлбұлым көмейдегі ән салды ғой,
Төбесі көрінгенде Ақтөбенің.

Толық

Өлең маған өкпелі...

  • 0
  • 0

Белгісіз ғой енді қанша тұрмағым,
Жетті, жетті осы сайран құрғаным.
Өспеген соң жаңа гүлдер, жас гүлдер,
Солғын тартып бара жатыр жыр-бағым.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар