Өлең, жыр, ақындар

Күш пен бағыт

  • 31.12.2021
  • 0
  • 0
  • 502
«Көтере алар ма екенсің»
деп шіреніп, салмақ тұр.
«Тәлтіректеп құласаң...»
деп сығалап зардап тұр.
«Арзан ба екен құның» деп,
Құнығады жалдап бір
Түлкі заман құлпырып,
Түгі жылтыр алдап тұр.
Күш, тегінде, кімде жоқ
Танымайтын атасын...
Қайда бұрсаң арнасын
Соның дәмін татасың.
Аңдап баспай қадамды
Кету де оңай шатасып.
Қаңғалақтап қаңбақтай
Желмен жүрген адасып...
Опырылма, тамырдан,
Нәр алатын кіндігің!
Шаңырақтан сақтасын,
Түрілмейтін түндігі!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тәуба

  • 0
  • 0

Жел сөзді демеу деп қалдым ба, өкінем,
Кешірші, жүрегім, кешірші, өтінем!
Онсыз да жүргенде сетінеп,
Толтырып мұң құйып кетіп еді,

Толық

Ерболжанға

  • 0
  • 0

Әке болған балапаным,
Құшағыңда – өз балапаның
Аман өссін өзіңдей боп,
Атасының көзіндей боп!

Толық

Нағашымның шаңырағы

  • 0
  • 0

Ат әкелер ұл аңсаған әкелер,
Тұяқ қалса, талай жорға мәпелер
Деген үміт үкілеген алдамай,
Ата салтын арман шыңға жетелер.

Толық

Қарап көріңіз