Өлең, жыр, ақындар

Шалқайып, шөлім бастым бар тұмадан

  • 13.01.2022
  • 0
  • 0
  • 515
Шалқайып, шөлім бастым бар тұмадан,
Шабытым шалқып ақты-жарқын алаң.
Көтеріп аппақ жалау Күн жолымен
Адымдап келе жатыр Алтын адам.
Қып-қызыл гүл қыстырдым бар беткейге,
Асқарлы Алатауды қар кептей ме?
Кұс болып құлдилаймын, шарықтаймын,
Жамырап бүкіл ғалам тар боп кейде.
Кеудемде бір үмітім көктеп – өсіп,
Күн толы дүниемде көктем есіп,
Сыңғырлап шалқасынан қайта ашылды,
Жабылып көкірегімде кеткен есік.
Қосумен бір тұмаға бір тұманы,
Жолдарым алға қарап жұлқынады.
Дірілдеп аппақ жұлдыз омырауында,
Қанаты қара түннің жыртылады.
Шашылып құс жолында қанаттарым,
Алқынып, баса алмадым жан аптабын.
Шыңғырды құлын дауыс жүрегімде,
Тармаққа теңселді де танаптарым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрегім, есітемісің, жыл келеді

  • 0
  • 0

Жүрегім, есітемісің, жыл келеді,
Толқудан тілім менің күрмеледі.
Есікті аш, қабылдап ал, төрге отырғыз,
Бақыт пен қуанышты іргедегі.

Толық

Жүрегімде жаңғырған жаңғырық бар

  • 0
  • 0

Жүрегімде жаңғырған жаңғырық бар,
Қайталанып тұрады сан ғұрыптар.
Мен ғаламға әлдене айтқым келді,
Естімеді, кеудесі мәңгілік тар.

Толық

Алар сыйдан әдеттегі кеш қалып

  • 0
  • 0

Алар сыйдан әдеттегі кеш қалып,
Сан соққанда жақсы адамды кеш танып,
Өң мен түстің арасында бір өмір
Өтіп жатыр ұйқылы-ояу есті алып.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер