Өлең, жыр, ақындар

Құдайым, талап берген, бақ бермеген

  • 13.01.2022
  • 0
  • 0
  • 562
Құдайым, талап берген, бақ бермеген,
Арғымақ ырғып тұрды ақ кермеден.
Маралтай тірісінде жүрді есікте,
Топастар уәж жолдаса қақ төрменен.
Құбылып қырық өлең қырық күнде,
Тотықұс түрленгендей тұрып мүлде.
Жаудырап жаухар тасқа айналады ол,
Қанатын қырықпадың не, қырықтың не?
Сұм заман ақымақтың асы болған,
Домалап түу-у төбеге тасы барған.
Керек деп алтын қайық арбасуға,
Бұл өмір долы өзен боп тасып алған.
Шиырып шарға салған тас болатты,
Жасындар жалт етті де, жас боп ақты.
Құрбақа арумын деп көз арбайды,
Күймеге айналдырып асқабақты.
Қалбаңдап қара бауыр қасқалдағым,
Қарлықты шындық іздеп машқардағы үн.
Серіліктің қайда қалды сеңсең тоны,
Ей, менің қара бешпент, ақ шалбарым?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Суырылып кеудеден дара тыныс

  • 0
  • 0

Суырылып кеудеден дара тыныс,
Қызық болып құбылды жаратылыс.
Аспанның ар жағында аппақ астар,
Астардың қабатында қара тігіс.

Толық

Аттаныс

  • 0
  • 0

Бала ақын тұла бойын діріл басып,
Қолында жыр дәптерін үңілді ашып.
Асыққан қызын жолдан бөгей берді
Әжелер әлденені ырымдасып.

Толық

Жұлқынып, жібін үзді неше күрең

  • 0
  • 0

Жұлқынып, жібін үзді неше күрең,
Бүгінім сәл естірек кешегіден.
Саулаған жапырақтың ортасында
Қыркүйек сағынышты кешеді рең.

Толық

Қарап көріңіз