Өлең, жыр, ақындар

Төгіліп қыркүйектің нұры көктен

  • 14.01.2022
  • 0
  • 0
  • 517
Төгіліп қыркүйектің нұры көктен,
Ақ қайың мұңаяды сыры кеткен.
Үзілді жапырақтар, күз келді... деп
Айналып кете алмай жүр тірі көктем.
Сол көктем. Жүректегі тірі көктем,
Санадан шықпай қойды жыры көптен.
Жасыл түс жастығымен қоштасады
Көк орман бұйра басын бұрып еппен.
Мәңгілік елес болған бір күн демі,
Көктемді ұмытуым мүмкін бе еді?
Арнаға ағыс құйып бара жатыр
Ағылған жылғалардың жыр күндері.
Арнаға ағыс құйып бара жатыр,
Қыркүйек... ол да көктем, қара да тұр.
Кеудесін желге төсеп желбірейді
Дәу емен оқшау тұрған дара батыр.
Тағы да жауар жаңбыр, келесі қар,
Көшеде сол көктемнің елесі бар.
Ақ тұман арасында ұмыт қалған
Арманның ақ желкенді кемесі бар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айналасын қуанышқа кенелтіп

  • 0
  • 0

Айналасын қуанышқа кенелтіп,
Тұра қалды жұпар иіске жел елтіп.
Желбегейін шешіп жатыр жасыл жаз,
Тырналарын жылы жаққа жөнелтіп.

Толық

Қою түнде Сам шамы жамыраған

  • 0
  • 0

Қою түнде Сам шамы жамыраған,
Ертегісін шертеді бәрі маған.
Жаңа заман бұзбады мағынасын,
Сол күйінде қалыпты кәрі ғалам.

Толық

Шығып қалсаң құрғақтау құрлыққа

  • 0
  • 0

Шығып қалсаң құрғақтау құрлыққа,
Тіреледі тағдырың тығырыққа.
Замандастың маңынан сая іздейсің,
Өкінішің жұмылып жұдырыққа.

Толық

Қарап көріңіз