Өлең, жыр, ақындар

Қара түннің қойнауында қалғыған

  • 14.01.2022
  • 0
  • 0
  • 464
Қара түннің қойнауында қалғыған,
Мен отырмын таңға тіреп басымды.
Жұлдыздар-ай, сен не дейсің ал бұған,
Бұрымдарым ақ төсекте шашылды.
Мен жұтамын қыстың ғажап сәулесін,
Болмай қалды жұтпасыма, жоқ шара.
Шақырады сырғанауға тау несін,
Босағаға сүйенгенде көк шана.
Жер жақсы ғой адамымен, тірлікпен,
Мен соларды сүйіп қалдым, ал, енді.
Ғұмыр кешкен татулықпен, бірлікпен
Жыпырлаған жұлдыз арман, қал, енді.
Шана, шана, сені көрем жатып ап,
Бала күннен қалған сұлу естелік.
Артынан бір жүрмейікші қапы қап,
Сырғанақтар мекеніне кеш келіп.
Достарым да, жауларым да көбейді,
Қараңғы түн, қолтығымнан демеші.
Алдағы күн, келесі апта не дейді,
Сау бола тұр, кездескенше келесі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Не боп кетті дүние, не боп кетті

  • 0
  • 0

Не боп кетті дүние, не боп кетті,
Қу тіршілік аямай дедектетті.
Ауыл жақтан сағынып келген досым
«Қош» деместен еліне жөнеп кетті.

Толық

Ұйқыдағы ғаламның сандырағы

  • 0
  • 0

Ұйқыдағы ғаламның сандырағы,
Бірте-бірте ап-анық ән құрады.
От өрілген, біртіндеп көтерілген
Сол әуеннің дауысы жаңғырады.

Толық

Бұлаң етіп бұлдырап бұлақ өткен

  • 0
  • 0

Бұлаң етіп бұлдырап бұлақ өткен,
Үмітімнің жанады шырағы еппен.
Жасыл манат жамылған жер бетінде
Неге мәңгі қалмайды мына көктем?

Толық

Қарап көріңіз