Тауға да ұрдың басыңды

Тауға да ұрдың басыңды, тасқа да ұрдың,
Баспау үшін төбесін басқа қырдың.
Байлығыңды аңдыған дұшпаның көп,
Есігіңді абайсыз ашпа, құрбым.
Тағдыр атты өттің де сан сынақтан,
Жүрегіңді жұбаттың тамшы қатқан.
Ай астында ұлыған Бөрі тегің
Өзіңді алғы күндерге қамшылатқан.
Ай астында ұлыған Бөрі тегі,
Сені де ұсақ тірліктен жерітеді.
Жараланса жүрегің, тас шайнадың,
Ыстық демің тасты да ерітеді.
Пейіліңе беріпті кең даланы,
Кең даладан айрылсаң, нең қалады?
Не болады көз сатқан көршіңіздің
Саған ақыл үйретсе кембағалы?!
Шетсіз-шексіз осынау құм даладан,
Мың сан шырақ қалыпты Мың баладан.
Әр шырақтың түбінен тіріліпті
Сәби үні естіліп іңгәлаған.
Сені көрсе, ажал да тасаланды,
Сен туғыздың Нұртуған, Қашағанды.
Ақтау үшін олардың аманатын,
Өлме, қазақ, өлме, сен, жаса мәңгі!

---