Өлең, жыр, ақындар

Күн боп

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 280
Жер жоқ – жасыл бояуда қалқып тұрмын,
Мақпал сезімінде – барқыт түннің.
Көліммен бұл өлкеге көлкіп кірдім,
Күн боп, шапанымды жайдым, тауға!

Сезіндім, сені – мекеннен де биік,
Даналығыңды, даралығыңды сүйіп.
Жақындай қалсам – қанаттарым күйіп,
Күн боп, шапанымды жайды тауға!

Мына орманда сыңсыған – мың жасау мұң,
Мұң ішінде мұнартып, бір жасармын!
Жапырағыңның көз жасын жырға салдым,
Күн боп, шапанымды жайдым, тауға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Гүл жүрек

  • 0
  • 0

Мені де демейтін жандар бар екен,
Рухани жанның мұңы – зор екен!
Мына – ойсыздау дүниеде
Адамға керегі – ар екен!

Толық

Патша тәжінде

  • 0
  • 0

Азалы бұлттың көзінен інжу тамады,
Нисан жаңбыры – теңізге жылап, қонады....
Өзін ғаріп санағаны үшін, інжуге айналып,
Патшалар оны тәжіне тағады!

Толық

Дүние жалған екен

  • 0
  • 0

Мына дүниенің сыртына – шығып кеткелі, мен қашан,
Іздеуді қойған, таныстар – жердің бетіне қонбасам.
Көкжиектегі алауға ілініп қалған – қан-жоса ән,
Дүние – жалған екен!

Толық

Қарап көріңіз