Өлең, жыр, ақындар

Күн боп

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 463
Жер жоқ – жасыл бояуда қалқып тұрмын,
Мақпал сезімінде – барқыт түннің.
Көліммен бұл өлкеге көлкіп кірдім,
Күн боп, шапанымды жайдым, тауға!

Сезіндім, сені – мекеннен де биік,
Даналығыңды, даралығыңды сүйіп.
Жақындай қалсам – қанаттарым күйіп,
Күн боп, шапанымды жайды тауға!

Мына орманда сыңсыған – мың жасау мұң,
Мұң ішінде мұнартып, бір жасармын!
Жапырағыңның көз жасын жырға салдым,
Күн боп, шапанымды жайдым, тауға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дүние жалған екен

  • 0
  • 0

Мына дүниенің сыртына – шығып кеткелі, мен қашан,
Іздеуді қойған, таныстар – жердің бетіне қонбасам.
Көкжиектегі алауға ілініп қалған – қан-жоса ән,
Дүние – жалған екен!

Толық

Жалғызым сен

  • 0
  • 0

Тылсымдағы тереңіңе қарай алсам, келермін,
Иләһи қызметіңе жарай алсам, келермін!
Бойымдағы арамшөптен ада болсам, келермін,
Жырым, Жалғызым - Сен!

Толық

Сағынышым – сен ғана

  • 0
  • 0

Тау тылсымын жаным көрді – тылсымымыз тым ұқсас,
Жасылымды жаяйыншы, - босат мені, құлыпты аш!
Қара еді, ағарыпты – су астында тұрып тас,
Сағынышым – сен ғана!

Толық

Қарап көріңіз