Өлең, жыр, ақындар

Гүл жүрек

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 778
Мені де демейтін жандар бар екен,
Рухани жанның мұңы – зор екен!
Мына – ойсыздау дүниеде
Адамға керегі – ар екен!

Мағынасыз күлкілер қаптаған,
Мағынға ұмтылып, шоқ болам!
Қақпандай, тұсауын құратын
Дүниенің керегі жоқ маған!!!

Тыңдасам, дауысы- зар, неткен,
Жуайын, аппақ қар боп, мен!
Қыстың ішінде жүрсем де,
Жырларым – өр көктем!!!

Толқыным тасыйды, түнді жеп,
Жүремін, жынды боп!
Ұлы таңның алдында уды жұтып,
Алаулап, ашылды, гүл-жүрек!!!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дала қызғалдаққа шомылып жатыр

  • 0
  • 0

Опа-далабын бұлттардан жағып ап,
Көкжиек қызарды – найзағай соғып ап.
Хош иісі барады- кеудені жарып-ақ,
Дала- қызғалдаққа шомылып жатыр.

Толық

Аққуың болдым

  • 0
  • 0

Жүрекке үкі қадап қойғансың,
Нұрыңмен мені орап қойғансың!
Аспанға содан, қанат жайғам, шын,
Сұлу көлдегі аққуың болдым.

Толық

Ол – сондай күй

  • 0
  • 0

Рухтың жайын ол айтар – егілесің ал келіп
Жаның толқып жатады, ел түсінбес халге еніп.
Мұң шанақтан шығады үкі таққан – сәнденіп
Ол – сондай күй

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар