Киікөлген

Жаназа күйін шертеді дала,
Жайғанда шашын жел-құйын.
Өзекті сосын өртеді нала,
Шертеді дала шер күйін.

Арманы түскір адыра ма екен,
Аспаны айғыз байтағым.
Аңыра бөкен, маңыра бөкен,
Шырқыңды қалай шайқадың?!

Аңыра, бөкен,адасқағым-ай ,
Ажалға қалай ұрындың.
Дертіңді ұқпай адасқаным-ай,
Алқынып неден жығылдың?..

Өзгеше неге суық бұл көктем,
Оғынан кімнің құладың?
Көзіңнің жасы сіңіп бір кеткен
Құн сұрап жатыр құба қыр.

Көктемім қайда құралай өрген,
Бұл сорды неге жорыдым?
Жанына сауға сұрамай өлген,
Жанары нәркес момыным.

От тұяғыңды тасқа бастың ба,
Ордамнан көшіп барасың.
Жердің үстінде, аспан астында,
Ақбөкендердің моласы.

Аңсайды дала баяғы бағын,
Жетімек ойға жаншылып.
Әдемі қала бояуы ағып,
Нөсерге жатты малшынып.

---