Нұрикамал
- 0
- 1
Аспандағы ай ма дедім,
Жастық шағым қайда менің?
Жүрегімді елжіреткен
Жаным қандай жайдары едің?
Өлең жайлы
Мүсіндедім, теңедім...Қалжырадым, қажыдым!
Ішімде өлді өлеңім,
Бар-ды қандай жазығым?!
Шашырады, ой кетті,
Шабыт тақтан құлады !
Сиқыр сезім сөйлетті,
Соқыр көзім – жылады !
Жуаспын ба, затымнан,
Жұрт дегенін істеді...
Мен аунадым атымнан,
Өлең ерден түспеді!
Бұйырмаған жалындау,
Болмаған соң «ардақты».
Өмір мұңы қалыңдау,
Өлең жүгі – салмақты!
Ажалым да ғажабым –
Өлең,сені аңсадым!
Тартасың-ау азабын,
Кімді сүйсең – дәл соның!
Өлең – таққа мінбеді,
Өлең – Орден тақпады!
Өмірде осы күрделі –
Сүйді мені! Сақтады!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Кәсібін қоймас ұры адам
- 0
- 0
Ауру, жоқтық... және өлім
Қолымда көп дәлелім.
Лақтырылған сүйекке
Таласады әлі елім.
Кешір мені, Ахмет, Мағжан, Сәкенім
- 0
- 2
Тоз-тоз болды бұл күндері қиялым,
«Шырақшысы» құрқылтайдай ұяның
Сенбісің? – деп портреттер сөйлейді
Шыны әйнектің аржағынан, зиялым.
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі