Өлең, жыр, ақындар

Өлең жайлы

  • 23.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1378
Мүсіндедім, теңедім...
Қалжырадым, қажыдым!
Ішімде өлді өлеңім,
Бар-ды қандай жазығым?!

Шашырады, ой кетті,
Шабыт тақтан құлады !
Сиқыр сезім сөйлетті,
Соқыр көзім – жылады !

Жуаспын ба, затымнан,
Жұрт дегенін істеді...
Мен аунадым атымнан,
Өлең ерден түспеді!

Бұйырмаған жалындау,
Болмаған соң «ардақты».
Өмір мұңы қалыңдау,
Өлең жүгі – салмақты!

Ажалым да ғажабым –
Өлең,сені аңсадым!
Тартасың-ау азабын,
Кімді сүйсең – дәл соның!

Өлең – таққа мінбеді,
Өлең – Орден тақпады!
Өмірде осы күрделі –
Сүйді мені! Сақтады!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Желтоқсан

  • 0
  • 0

Маған тиер таяқты саған тиер деймін-ау,
Өзімді емес, сені аяп, содан қайғы жеймін-ау!
Тыныштықты тілейтін, көңіл құсы – көгершін,
Көз алдыңда таусылып бара жаттым, не дерсің?!

Толық

Кеттім сені жек көріп

  • 0
  • 0

Жиналыста жүрдім жұртқа білінбей,
Қызыл сөзден бір түйір дән ілінбей.
Қорғаушы кім, қорлаушы кім, шатастым,
Бір көрпенің астары мен тініндей.

Толық

Сатпайтын нәрсе қалмады

  • 0
  • 0

Көңілім бар даладай,
Елім сүйіп, қолдаған.
Ақын жаны – баладай,
Баланы кім алдаған?

Толық

Қарап көріңіз