Өлең, жыр, ақындар

Кәсібін қоймас ұры адам

  • 23.01.2022
  • 0
  • 0
  • 988
Ауру, жоқтық... және өлім
Қолымда көп дәлелім.
Лақтырылған сүйекке
Таласады әлі елім.

Ел емес, елге ұқсарлар,
Әрине, «шөпкетышарлар».
Жегені желім боп шығып,
Бір күні қан құсарлар.

Қақпанға түсіп, қақсаған,
Көнбейді ымға, бопсаға.
Дәніккен «Қарсақбайларым»,
Әділет соты жоқ саған.

Қарамас көзге жылаған,
Кәсібін қоймас ұры адам.
Алады бәрі, береді,
Бермейтін елде – бір адам!

Қоғамның жүзі – пара бет,
Апарар қайда арам ет?
Алладан аяқ тартпаған,
Берген де, алған – қарабет!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең жайлы

  • 0
  • 0

Мүсіндедім, теңедім...
Қалжырадым, қажыдым!
Ішімде өлді өлеңім,
Бар-ды қандай жазығым?!

Толық

Кеттім сені жек көріп

  • 0
  • 0

Жиналыста жүрдім жұртқа білінбей,
Қызыл сөзден бір түйір дән ілінбей.
Қорғаушы кім, қорлаушы кім, шатастым,
Бір көрпенің астары мен тініндей.

Толық

Ей, Махамбет, ағатай! «Құсалықпен өтті ғой, Махамбеттің көп күні...» Махамбет

  • 0
  • 0

Қаройда басың алынды,
Қапшыққа сосын салынды.
Қуанып дұшпан жарылды,
Жарың қара жамылды.

Толық

Қарап көріңіз