Өлең, жыр, ақындар

Дауылдар шақырғанда

  • 28.01.2022
  • 0
  • 0
  • 754
(аударма)

Мұндай аппақ қыс болмаған,
бұлт болмаған қауырсындай.
Қаланы көк түс торлаған –
түтін өрлеп дамылсыз, жай.
Кілт ұсындың күмістеген –
мекендедім жүрегіңді.
Дала жым-жырт, дыбыс та өлген,
түн тұнжырап түнерулі.
Аппақ қарлы тауларменен
тылсым түнек сырласқанда,
жырақ кетіп арман деген,
жанымызды түн басканда,
бірге кеттік жолға арналы
біле тұра сорды алдағы.
Күміс шалғы тұрды аспанда.
Дауыл үлып, бозарды аспан
ай шалғысын кұлатқанда,
өзің сонда көз алмастан
қарап тұрдың жырақтарға –
даланы аппақ тозаң басқан,
жел ұлиды ұзақ таңға.
Түнек қаптап айналаны,
тұңғиыққа сырғанадық.
Тұрдың (дауыл аймалады)
жанарыңа мұң қамалып.
Алда — дауыл әндетеді,
еркіндеміз бір екпіннің.
Жақын қалды қар мекені
бізді күткен түнек түннің.

АЛЕКСАНДР БЛОК



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қуаныш пен қорқыныш арасында

  • 0
  • 0

Аяғыңның астындағы балшықта
жауыз бұғып жатқанда,
хош иісті бақтарда
жас сәбиді шырылдатып нұры жеген

Толық

Дос іздеп келем, жарқыным

  • 0
  • 0

Дос іздеп келем, жарқыным,
өткіздім талай жалқы күн,
ажырасқанымды қия алмай
қайғысын қанша қарпыдым…

Толық

Мысал

  • 0
  • 0

Тоқ бөрі қойды жылғада
қаһарыменен тұр мытып,
қинамай жанын біржола
жеп те қоймайды қылғытып.

Толық

Қарап көріңіз