Өлең, жыр, ақындар

Қаңтардың жарып құрсағын

  • 29.01.2022
  • 0
  • 0
  • 896
(аударма)

Қаңтардың жарып құрсағын,
жылжиды тамшы қақтардай –
бейне бір дүние - нұр сағым
ұстатпай ағып жатқандай.
Менің де жаным қаңтардай
өзіңнен ғана тапты нәр.
Жылуың сенің жалтармай,
жүректі Күн боп қаққылар.
Жүрегім - дабыл. Күн - суық.
Тамшыға не жоқ бұл шақта?!
Бұрқасындарға тұншығып,
аязға тоңып тұрсақ та!
Жалғанның барлық тірлігін
өлшеймін сендік болмыспен –
жылуың - менің күн нұрым,
ашуың тектес әр қыспен.
Ерудің осы мәні не?
Жылусыз мен де семер ем.
Құбылыстардың бәріне
сенбеймін бірақ неге мен?
Жанымның мұзы тым қалың,
еруі де оның қиын-ды.
Жүректі қинап түрғаным,
сұрақтар шырмап миымды.
Тамшыда ой жоқ бұл жайлы –
сорғалап жатыр мүң қалмай.
Ал мені аяз тырнайды
қасірет төніп тұрғандай.

ИВАН ДРАЧ



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жол үстіндегі тамаша

  • 0
  • 0

Кім ысқырып мақтанған,
бұзақының бірі ме?
Қара күйе жаққан ба —
қараңыздар түріне!

Толық

Жалғыздың малы құралмай

  • 0
  • 0

Жалғыздың малы құралмай,
шырқауға шалқып шыға алмай,
жалғыздықпенен күн кешер
шыңдағы жалқы шынардай.

Толық

Шеберсің-ау, табиғат, шіркін, ана!

  • 0
  • 0

Шеберсің-ау, табиғат, шіркін, ана!
Алмасса да сан заман ғұрпы жаңа,
заңдылық бір: қояны қойдан бөлек,
жуыспайды батардай бір күнәға,

Толық

Қарап көріңіз