Өлең, жыр, ақындар

Есімде

  • 05.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1974
(аударма)

Есімде менің бәрі де,
ұмытар емен әлі де.
Күйзелдім сонда қалжырап,
ата алмай тұрды таң жылап.
Қан түкірген Жер, жанның,
күңіреніскен Зарлы үнін...
Ұмытса жұрттар барлығын,
ұмытпаған мен бармын.
Сондағы қан ағылған
тарихқа да жазылған.
Сондағы отты махаббат
жаралған еді жалыннан.
О, мырзалар, сұлулар!
Есімде бәрі мәңгілік.
Сол жылдар кетті зарлы қып.
Қан жылап туған жырымды
шырқаңдар өлмес ән қылып!

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жол үстіндегі тамаша

  • 0
  • 0

Кім ысқырып мақтанған,
бұзақының бірі ме?
Қара күйе жаққан ба —
қараңыздар түріне!

Толық

Қаланың тас көмкерген тірлігінен

  • 0
  • 0

Қаланың тас көмкерген тірлігінен,
жаныма жай таба алмай зыр жүгірем.
Биікке талпынсам да, тырп еткізбей
әйтеуір тұмшалайды түрлі жүген.

Толық

Мәңгілік от

  • 0
  • 0

Мәңгілік от қызыл жалын лаулаған
ұшқынындай жарқыраған көздердің.
Мәңгілік от — Күн нұрынан аумаған
ескерткіші жалындаған кездердің.

Толық

Қарап көріңіз