Өлең, жыр, ақындар

Күн жұтады тірлікті, жер екшейді

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 926
Күн жұтады тірлікті, жер екшейді,
күңкілдеумен күні өткен ел өспейді.
Соны ойласам, күңкілдің құрбаны боп
өліп кеткен ойларым елестейді.
Ол ойлардың орнында – тыртық кілең,
сыздатқанда жасымды іркіп, күлем.
Тұла бойда сау тамтық жоқ та шығар –
шұрқ тесік, секілді жыртық кілем.
Ой жетілер тамыры тереңдесе,
тереңдейді топырақ кемелдесе.
Сәбидейін бойыма біткен екен,
тууға оны тиіспін мен ендеше!
Мүмкін ойым арудай Ай мүсінді,
мүмкін зәрлі кесір ме қайғысы улы,
жабыққанның бәріне нұр беретін
мөлдірлік пе әлде бір жайлы, сырлы.
Ана іштегі болашақ баласының
тілейді ылғи жалғанмен жарасымын.
Дана болып туа ма, шала болып –
қорғайды ана өбектеп жан асылын.
Ойран салып есердің, естінің де,
ойларыма хақы жоқ тепсінуге.
Тірі тұрсам – жақсысы, жаманы ма –
шерткізбеймін ешкімге ешбірін де!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайғы

  • 0
  • 0

Біле алмай қайдан шығар күн
қара жүр – арақ ішкені.
Ат мінген саясатшылардың
аударыспақ ойнау – істері.

Толық

Іздеу

  • 0
  • 0

Сенімен кездеспегелі,
сезе алмай мен де ештеңені,
жолығып қаламын ба деп,
қараймын жанарымды егеп

Толық

Мұнда және онда

  • 0
  • 0

Қуғынға шықты шарқ ұрып, -
жатпайды тыныш жел неге –
сілесі қатты алқынып
жете алмай қара пердеге.

Толық

Қарап көріңіз