Өлең, жыр, ақындар

Жан бағу

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 866
Заман дегенің қасқыр ма
сескенер қарулы арсыздан?
Зорлықтың табаны астында
адалдықты көріп жаншылған
жүрегім сыздап, қан ысып,
ашыған айрандай бұзылам.
Үстелдеріне жабысып,
жан баққандарға қызығам.
Орнынан тұрса құлардай –
алдарында тік жар – ұшпа тұр.
Кеуделерінен шыға алмай
адалдық атты құс жатыр.
Құнар қалмады қырымда,
заманның сең-сең мұзынан.
Келеді екен-ау шынында
жұтаған жұртқа жүз ылаң.
Қыл көпірде әлде тұр ма адам,
ойлана да алмай жұрт бұғар.
Құйын мінезді бұл заман
жан бақпағанды ықтырар.
1989



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлген ойлар

  • 0
  • 2

Дүние ғапыл, өткінші тағдырың-ай,
кім шығарған жалғанда заңды бұлай?
Болды-толды, өмірден өтті-кетті...
Жер бетінде жүрсе етті жан құрымай.

Толық

Үш қара

  • 0
  • 0

Мен туған үш ауыл бар бұл далада,
тұрады бір-біреуі мың қалаға:
Қарауыл, Қарауылкелді, Қарасазым, -
мен үшін үшеуі де құндақ-ана.

Толық

Өз-өзімнен өртеніп барам жанып

  • 0
  • 0

Өз-өзімнен өртеніп барам жанып,
жүректен жас ағады тарамданып.
Менде жай жоқ бұл күнде тым болмаса
ақтарылар алдыңда саған барып.

Толық

Қарап көріңіз