Өлең, жыр, ақындар

Жұт

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 880
Есігім алды көкорай шалғын еді,
таза ауамен тазартар таңғы лебі.
Атамыздың көзіндей аула-қора,
айран, қымыз – жүдеген жанның емі.
Қозы қарын қарбыз бен қауын, бағым,
қаны-қарық болатын ауыл, маңым.
Бар мүлікті сатты да көрінгенге
быт-шыт қылды бір күнде бауырларым.
Босағасы бұзылды үйімнің де,
түйе кетті біреуде, сиыр кімде,
«Бұларың не?» - дегенде, еститінім:
«Күнелт енді күркеңде, қиыңды үрле!»
Көзден бұлбұл ұшты да балғын күнім,
енді жаутаң қағады әркімге ұлым.
Бабалардың жұртында шалажансар
қайырлаған балықтай қалдым бүгін.
1999



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зейнеткердің сөзі

  • 0
  • 0

Келдім тағы. Келіп ем бұрындар да –
бұл заманда бастықсыз күнің бар ма?
Салмағы соған түскендей жер, халқының,
кердеңдейді күзетші жын ұрған ба?

Толық

Темір жолда

  • 0
  • 0

Көгалда, жолдың қасында,
Жатыр ол тірі жанға ұсап,
Алқызыл шарқат басында,
Көрікті мүсін, бал құшақ.

Толық

Көкпар

  • 0
  • 0

Батырлар шықты тебініп,
жалтылдап аттың жанары.
Баурайды жұртты тек үміт,
жүректері де жанады.

Толық

Қарап көріңіз