Өлең, жыр, ақындар

Жұт

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1004
Есігім алды көкорай шалғын еді,
таза ауамен тазартар таңғы лебі.
Атамыздың көзіндей аула-қора,
айран, қымыз – жүдеген жанның емі.
Қозы қарын қарбыз бен қауын, бағым,
қаны-қарық болатын ауыл, маңым.
Бар мүлікті сатты да көрінгенге
быт-шыт қылды бір күнде бауырларым.
Босағасы бұзылды үйімнің де,
түйе кетті біреуде, сиыр кімде,
«Бұларың не?» - дегенде, еститінім:
«Күнелт енді күркеңде, қиыңды үрле!»
Көзден бұлбұл ұшты да балғын күнім,
енді жаутаң қағады әркімге ұлым.
Бабалардың жұртында шалажансар
қайырлаған балықтай қалдым бүгін.
1999



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күлімде деп қинама

  • 0
  • 0

Даңқ күтпе -
ұрыстардан қалған жара сыздатуда
жанымды.
Даңқ күтпе –

Толық

Ақын

  • 1
  • 4

Ақынның нәзік жүрегі
самалдан тоңар гүл еді.
Халқының махаббатымен
ақсұңқар құстай түледі,

Толық

Еріп ессіз өлеңнің жетегіне

  • 0
  • 0

Еріп ессіз өлеңнің жетегіне,
қыздырғаным шамалы шекені де.
Жырларымнан күлкі не ақыл күтпе –
менде әуелден жоқ соның екеуі де.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар