Өлең, жыр, ақындар

Мамыражай өмір жоқ өлеңімде

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 959
Мамыражай өмір жоқ өлеңімде,
бәрі бостай: өмір ме, өнерің бе.
Өлер бала молаға жүгірер деп,
ауады ылғи аңсарым көне күнге.
Қуаныш жоқ көксандық – көңілімде,
айналғандай өмірдің өңі мүлде.
Өңі айналған өмірге кінәлі кім,
сары тап болған сезімнің соры кімге?!
Біреу айтады: «Жақсы еді – көз тиді», - деп,
Енді бірі: «Шаршатқан жол қилы», - деп.
Пиғылымнан үріккен жер-қарагер
табанымның астында мөңкиді кеп.
Мөңкімектен кетсе де төңкеріліп,
не жайласын жап-жасыл өлкені жұт,
бір қорытынды шығарып жатқан мен жоқ
жоқ және де көңілімде көркем үміт.
Тыныштық жоқ. Тірлігім – былағай күн.
Барады ығып қағылез құралай – мұң.
Қуанбаймын ешкімнің шаттығына,
қайғысына да ешкімнің жыламаймын.
Ауыр жүктен арылар арқа қашан –
мен білмеймін. Әйтеуір аңқаны ашам.
Түстік өмірдің тықыры таянса да,
мал жиям деп мың жылдық жанталасам.
1991



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз-өзімнен өртеніп барам жанып

  • 0
  • 0

Өз-өзімнен өртеніп барам жанып,
жүректен жас ағады тарамданып.
Менде жай жоқ бұл күнде тым болмаса
ақтарылар алдыңда саған барып.

Толық

Ауыл қызы

  • 0
  • 0

Қос жанарда тұрады арай кілкіп,
қадалмайды,жалт етіп қарайды үркіп
Сұқтанады сан көздер сұлулыққа,
талықсиды қағылмай талай кірпік.

Толық

Қыр келбеті

  • 0
  • 0

Сеңсең тон, саптама етік, түлкі тымақ,
тазы ертіп аңшы шықты, бүркітін ап.
Омбы қар. Қыстау маңы жайбарақат.
Қарайды айналаға Күн шытынап.

Толық

Қарап көріңіз