Өлең, жыр, ақындар

Есіме қапияда түсті ауылым

  • 08.04.2022
  • 0
  • 0
  • 549
Есіме қапияда түсті ауылым,
Қиялдың қанатында ұшты-ау, күнім!
Кеудемді билеп алды бір сағыныш,
Елжіреп ойда-жоқта іш-бауырым.
Ұмыттым бір сәт оймен астананы,
Елестеп бала кездің дос-жараны.
Ауылым екі көлдің ортасында,
Екі көл — ауылымның қос жанары.
Мен үшін Қамбаш көлі — Қара теңіз,
Мен үшін Мақпал көлі — Қара теңіз.
Шомылған егіз көлдің айдынында,
Қөзіме елестейді бала Шөміш.
Нұр жинап жүрегіне ақ таңынан,
Ғажайып кеудесінде бақ дарыған.
Әкемнің елестейді Бай Шөміші,
Оралып келе жатқан Мақпалынан.
Мақпал көл — мақпал десе, мақпал еді,
Мақпалдан бала арманын тапқан еді.
Әкемнің Бай Шөміші бұйра шашты,
Келбетін күні қаққан қап-қара еді.
Көз алдымда желгендей қара қоспақ,
Ауылды еске ап, отырмын, даланы еске ап.
Қауын исі, күн исі, жусан исі,
Бұрқырап жүрген сонау баланы еске ап.
Балалық қолын жайып созар мұңға,
Нендей мұң барын әсте сезе алдым ба?!
Туған ауылын айналып жүрген әлі,
Бала кетіп барады көз алдымда!..
Сол бала қалап алып қалауын да,
Қимайтын тағдыр жолдың тарауында.
Бөлініп менің құйттай жүрегімнен,
Қоштасып қалып қойды сол ауылда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мойнына желпіп жібек самал — бала

  • 0
  • 0

Мойнына желпіп жібек самал — бала,
Бауырына басып өскен бабам — дала.
Ең ұлы өсімдігі Жер ананың –
Тамырын бөлек алған Адам ғана!

Толық

Бір өлең сені күтіп келем енді

  • 0
  • 0

Бір өлең сені күтіп келем енді,
Құдірет сезім күші бөлеп елді,
Ананың ақ сүтіндей уыз дәмді,
Мен жазып қалдырамын сол өлеңді!

Толық

Көлеңке

  • 0
  • 0

Дені сау ма?.. Әлде өзі масаң ба еді?
Мінезі, мінез емес, қасаң да еді: —
Көзіңше, көз алдыңда көлеңкеңді
Мыжғылап табаныммен басам,— деді.

Толық

Қарап көріңіз