Өлең, жыр, ақындар

Құлқын

  • 13.04.2022
  • 0
  • 0
  • 932
Адамдарды құртатын құлқыны екен,
Құлқыннан да құтылу мүмкін екен.
Құлқындардың түбіне жете-тұғын,
Қапияда кез болар бір күн екен.
Аздыруға жетелер көңілдегі,
Ең бір осал кемшілік өмірдегі.
Қанағатсыз, тойымсыз құлқын жайлар,
Мәңгі тоймас кейбіреудің кеңірдегі.
Кеңірдекпен жұтады қаланы да,
Кеңірдекпен жұтады даланы да.
Адамды да жұтады арандап бір,
Құлқынының ашылып араны да.
Араны бір ашылса басылар ма,
Әділдіктің алдына бас ұрар ма.
Адамның тоқтатуы мүмкін емес,
Нысап беріп тоқтатпаса басын Алла!
Қара жердің өзі де қара сыз боп,
Қалай жәрдем етеді ауасыз көк.
Жұта-жұта кеңірдек құлқынымен,
Асқазаны шалдығар дауасыз дерт.
Жанымды жұта-жұта жан қалмаған,
Жұтқаны – тау болса да таң қалмаған.
Адам болып туғасын, адам үшін,
Осыларды бір емдеу – арман маған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қуаныш па кеудесі, мұңды ма еді?

  • 0
  • 0

Қуаныш па кеудесі, мұңды ма еді?
Жасамыс жүрегіне сыр бүгеді.
Ақсақалға жыр етіп жастық шағын,
Көк теңіз толқын атып дүрлігеді.

Толық

Теңселіп терек байқап тұр

  • 0
  • 0

Теңселіп терек байқап тұр,
Ойлай да білсең, ой тапқыр.
Малынып сұлу ақ қарға,
Оранып жатқан ойпат-қыр.

Толық

Сен тірісің...

  • 0
  • 0

Жолықтырып Ош шаһары бойында,
Ол бір сәтте шалғай кеткен алыс күн.
Ұлы ақын Тоқтағұлдың тойында,
Өзіңменен Шыңғыс аға таныстым.

Толық

Қарап көріңіз