Өлең, жыр, ақындар

Мұра

  • 13.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1764
(аударма)

Бұл табиғат берген менің еліме:
мұхиттардың шалқарлығын,
шыңдардың асқақтығын,
сөнбейтін мақсат нұрын,
көңілдердің дарқандығын,
еркіндікке жандардың құштарлығын;
бірақ қанша жазықсыз қан төгілді
жолында, ұқсаң, мұның...
Қара тұман түнекте
қанды өзендер құйылғанда іргеден,
шықпай койды біздің жерде Күн деген.
Қанымызбен, жанымызбен біз мына
қансыраған аяулы атамекенді
алып шықтық түрмеден.

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен сонда жылап қалғам

  • 0
  • 0

Мен сонда жылап қалғам.
Сен сезбедің. Кетті ұшып жыраққа арман.
Мұның бәрі неліктен? Білесің сен -
өзіңді ұнатқаннан;

Толық

Қоғам дегенің – темір тор

  • 0
  • 0

Қоғам дегенің – темір тор,
темірдің тілін таппадым.
Аспаным – алау, жерім – сор,
серкесіз отар – баққаным.

Толық

Сен мені шынымен осы сағынбайсың ба

  • 0
  • 0

Сен мені шынымен осы сағынбайсың ба,
оған да от болып
беріліп жалындайсың ба?
Оны да мендей елжіреп, аймалайсың ба,

Толық

Қарап көріңіз