Өлең, жыр, ақындар

Күзгі күн көзі

  • 18.05.2022
  • 0
  • 0
  • 822
Жел тербеген ағаштарға,
Дымқыл, бусаң қара жерге
Бұлт пен тұман арасынан
Бозғылт, жансыз нұрын шашқан
Күздің күнін жақсы көрем.
Жақсы көрем, себебі, оның
Батардағы жанарында
Тұрлауы жоқ махаббаттың
Тылсым нұрын еске салар
Бір пәле бар; рас, ол күн
Оншама тым салқын да емес,
Бірақ мынау табиғатқа,
Сезгіш, көргіш тіршілікке
Одан жылу тарамайды.
Жүрек те сол: сөнбейді оты,
Бірақ та жұрт ұқпағасын,
Көзде қайта жанбас ол от,
Жалын болып шықпас бетке.
Қайтсін жүрек екі мәрте
Елге мазақ, күмән болып?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаңбырдан соңғы кеш

  • 0
  • 0

Қараймын мен терезеге:
Кешкі шапақ сөніп жатыр,
Шатыр менен кенереге
Соңғы нұрын төгіп жатыр.

Толық

Сүйгенім сен емессің, басқа, жаным

  • 0
  • 0

Сүйгенім сен емессің, басқа, жаным,
Мен үшін жаралмаған жақсы ажарың.
Сендегі мен сүйетін - ескі дертім,
Баяғы құрып кеткен қасқа шағым.

Толық

Портрет

  • 0
  • 0

Көзің сал мынау жүзге, талап қып мол
шебер қол салған мұны салақтықпен,
Бейнесі не тірі емес, емес өлі
аспанның рухымен кеңеседі.

Толық

Қарап көріңіз