Өлең, жыр, ақындар

Күзгі күн көзі

  • 18.05.2022
  • 0
  • 0
  • 667
Жел тербеген ағаштарға,
Дымқыл, бусаң қара жерге
Бұлт пен тұман арасынан
Бозғылт, жансыз нұрын шашқан
Күздің күнін жақсы көрем.
Жақсы көрем, себебі, оның
Батардағы жанарында
Тұрлауы жоқ махаббаттың
Тылсым нұрын еске салар
Бір пәле бар; рас, ол күн
Оншама тым салқын да емес,
Бірақ мынау табиғатқа,
Сезгіш, көргіш тіршілікке
Одан жылу тарамайды.
Жүрек те сол: сөнбейді оты,
Бірақ та жұрт ұқпағасын,
Көзде қайта жанбас ол от,
Жалын болып шықпас бетке.
Қайтсін жүрек екі мәрте
Елге мазақ, күмән болып?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оба

  • 0
  • 0

Сонау жылы қара жердің беті қан,
адам біткен ажал-селде жүргенде
достығынан айнымапты екі жан –
шын сезімді өлім - жау да үзген бе.

Толық

Кавказға

  • 0
  • 0

Кавказ! Бір ел қашықтағы!
Еркіндікке қоныс жер ең!
Бақытсыздық басып тағы
Шеңгел салды соғыс деген!..

Толық

Қандай қатты мына қыстың қарымы

  • 0
  • 0

Қандай қатты мына қыстың қарымы.
Естіледі жел көтерген зар үні.
Ол - марқұмның жаназасын шығарған
Шіркеудегі қоңыраудың сарыны.

Толық

Қарап көріңіз