Өлең, жыр, ақындар

Көрші

  • 18.05.2022
  • 0
  • 0
  • 652
Соңғы шапақ көкте семіп барады,
Іңір түсіп, жұлдыздан нұр тарады;
Байғұс көршім неғып жатыр үйінде? –
Білейін деп жай-жағдайын бүгін де,
Сығаласам бақшадағы талдардан
Сығырайып бөлмесінде шам жанған;
Арман да жоқ, сайран да жоқ ол үшін,
Жан-тәніммен жақсы көрем сол үшін.
Өткен-кеткен не демейді ол жайлы,
Айтпайтыны, тақпайтыны болмайды,
Жұртты қайтсін, көреді ол өз күнін
Біледі өзі шам жағатын мезгілін.
Көрсем болды шамның күнде самалын,
Мен де жайлап тереземе барамын,
Сонда мені тылсым шабыт тербейді,
Көкірегімді дауыл ұйтқып кернейді.
Ол сорлы да сезетіндей сырымды,
Бастан кешкен бүгінгі мен бұрынғы;
Бір қайғыдан бірге жүдеп солғасын,
Көрем оны көптен таныс жолдасым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қоштасу

  • 0
  • 0

Кешір,
кешір!
Үн бе,
мұң ба?

Толық

1831-дің қаңтары

  • 0
  • 0

Боз тұман сиреп ашылды,
Ажалдың түні тарады.
Ерлері ерте ғасырдың
Тіріліп маған қарады.

Толық

Күзгі күн көзі

  • 0
  • 0

Жел тербеген ағаштарға,
Дымқыл, бусаң қара жерге
Бұлт пен тұман арасынан
Бозғылт, жансыз нұрын шашқан

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар