Өлең, жыр, ақындар

Көрші

  • 18.05.2022
  • 0
  • 0
  • 698
Соңғы шапақ көкте семіп барады,
Іңір түсіп, жұлдыздан нұр тарады;
Байғұс көршім неғып жатыр үйінде? –
Білейін деп жай-жағдайын бүгін де,
Сығаласам бақшадағы талдардан
Сығырайып бөлмесінде шам жанған;
Арман да жоқ, сайран да жоқ ол үшін,
Жан-тәніммен жақсы көрем сол үшін.
Өткен-кеткен не демейді ол жайлы,
Айтпайтыны, тақпайтыны болмайды,
Жұртты қайтсін, көреді ол өз күнін
Біледі өзі шам жағатын мезгілін.
Көрсем болды шамның күнде самалын,
Мен де жайлап тереземе барамын,
Сонда мені тылсым шабыт тербейді,
Көкірегімді дауыл ұйтқып кернейді.
Ол сорлы да сезетіндей сырымды,
Бастан кешкен бүгінгі мен бұрынғы;
Бір қайғыдан бірге жүдеп солғасын,
Көрем оны көптен таныс жолдасым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шумақтар

  • 0
  • 0

Жұлдызы мен лертағдырымның
бірге сөнген тәтті арманым.
Тек жанарда қалды мұңым,
көз салсаң да шаттанбадым.

Толық

Үн

  • 0
  • 0

Не деген үн! Тыпыр етпей тыңдаймын,
Баурап алды-ау сезімді.
Бүкіл әлем естен шығып мұндайда
Ұмытамын өзімді. Құдіретті үн!

Толық

Жауынгер моласы

  • 0
  • 0

Жатыр ұйықтап мәңгі мұнда,
Жатыр шықпай шаң-дағы.
Бір төмпешік қалды қырда
Жасыл тепсең жан-жағы.

Толық

Қарап көріңіз