Алабұртқан алтын шапақ нұр төккен

Алабұртқан алтын шапақ нұр төккен,
шығып алып космосқа – туу көкке
түсiредi космонавтар дамылсыз
алып Жердi,
ұлы Жердi суретке.
Төңкерiлiп бұлттардың ауғанын,
нөсер болып жаңбырлардың жауғанын,
түсiредi аспаннан
теңiздерiн, мұхиттарын, тауларын.
Десек-тағы өзiңдi ойға бөктерiп:
ғаламат қой әр күнiмнiң беттерi.
Көрген кезде ойланасың жерiмнiң
тұманменен тұнжыраған сәттерiн.
Сан қырынан, сан бояумен көрiнген,
түсiрiлер бәрi-бәрi көгiмнен:
ұлы Жерiм былғап апты етегiн
мұнайларға танкерлерден төгiлген.
Жапан далам – суретi бар беттерде –
сан бояулы ғажайып бiр дәптердей...
Суреттерге түсер жерiм киiнiп
Қыс пен Күзге, Жазға және Көктемге.
Көкiрекке
ормандардың мекенi
болады ғой кеткендей-ақ от енiп,
түсiп жатса Жерiм менiң суретке
ұлы-ұлы қалаларын көтерiп.
Ашық күнi ашып тастап айбарын,
бұлт басса – ауыр тартып ойланып,
түсiп жатыр Жерiм менiң суретке
түпсiз терең кеңiстiкте айналып.

---