Өлең, жыр, ақындар

Қайшылық

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 389
I. Көңiлсiз кезде
Көңiлсiзсiң.
мылқау қара тастайсың.
Түнерсiң,
қабағыңды ашпайсың.
Сәл шуласа балаларға жекiрiп
бiр бөлмеге қуып тығып тастайсың.
Сәл қозғалсаң –
кетердейсiң сөгiлiп,
сәл қозғалсаң –
кетердейсiң егiлiп,
қалғандайсың найзағайсыз, сәулесiз,
қалғандайсың қара түнге көмiлiп.
Күлкi кiрiп келсе де үйге шырайлы,
танытасың жақтырмайтын сыңайды.
...Мұндай күнi
кемiрiп бiр жүйкеңдi
телефон да шыр-шыр етiп жылайды!

II. Көңiлдi кезде
Көңiлдiмiн.
Тұрмын қазiр тасынып,
жатыр менен нұр мен сәуле шашылып.
Үйдiң iшi астан-кестен етiп бiр
ойнап жүрмiн балалармен қосылып.
Басқа қазiр аспаным да,
көшем де.
Жүректе – нұр
бұлттарды төсенгем.
Қалалар мен далалардың үстiнде
асыр салып жүгiредi нөсерлер.
Беттi шарпып лаулап жанса жалыным,
гүл атып тұр қызыл құмды шағылым.
Кеудем iшi аппақ қазiр
бейне бiр
ұрттағандай айдың аппақ жарығын.
Осы сәтте жанып түсер қайрақпын,
шетi болмас,
шегi болмас қайраттың...
...Бiр бұрышта қайта-қайта ән төгiп
телефон да құйқылжытып сайрап тұр!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сәуле

  • 0
  • 0

Танардай боп есiнен
тұрғанда ару ант етiп,
аппақ сәуле көзiнен
тайып түстi жалт етiп.

Толық

Жылау

  • 0
  • 0

Ішек-қарыны ақтарылып,
Тұла бойына у құйылған, –
«Елім-айлап»! —
Ғаріп Қаратау жылады.

Толық

Бір үміт, бір өкініш

  • 0
  • 0

Саба-саба
Ақ бұлттар жатқан
Алатауға
Ұшқым келiп тұрғаны-ай

Толық

Қарап көріңіз