Бұрқанып

Бұрқанып,
дүрлiгiп,
алқынған,
тiрлiктi төңкерiп тастардай,
көк сауыт ақ жол толқындар
шапшиды
шаншылып аспанға!
Күркiреп,
шулаған көк толқын
алысып,
күрессе көкпенен,
кермек дәм,
сыз дымқыл,
сап-салқын
демiн кеп жұтасың өкпеге.
Жұтасың өн бойың ширығып
шаншылған қырандай шүйлiгiп,
кiресiң керемет айбатқа!
Толқындар бiр-бiрiн соққанда
шығады ғаламат дауыстар, –
бар тұстан айқайлап жатқандай
жиылып миллион арыстан.
Жататын бұлқынып, алысып,
тiресiп,
тебiсiп,
қауышып, –
ол дауыс –
күрестiң дауысы,
ол дауыс –
еркiндiк дауысы!
Есiтiп қызынам,
жанамын!
Мұңдайда сырт қалып жатам ба?!
дауысын жазып мен аламын
магнитофонға.
Үндерiн күш пенен күрестiң
жазам да,
таратам эфирден!
Бiр нота жоқ онда көмескi,
бiр нота жоқ онда өкiнген.
Жетсiншi аспаннан құйылып
қажыған,
шаршаған тұстарға, –
қашанғы жатпақшы бұйығып,
сiлкiнсiн шағала құстардай.
Сол кезде тоқталсын әуен де,
тоқталсын өлең де.
Теңiздiң дауысы әуемен
тарасын күркiреп әлемге!

---