Түркістанның базары
Күн шықпастан сайрататын саз, әнiн,
күн шықпастан қайнататын қазанын,
қүн шықпастан тойлататын қазағын
Түркiстанның базарын айт, базарын.
Аралап көр,
арала сен бар-дағы,
не iздесең табылады –
бар бәрi:
домаланса шарлар құсап қарбыздар,
тамсандырар өрiк, шие, шабдалы.
Сөрелерде моншақ құсап тiзiлген
күлiмдейдi күн нұрынан жүзiм де, –
«бiттә-бiттә» үзiп жесе өзбегiм,
қазағым тұр бiр жегенде жүзiн жеп.
Көсiлiңiз сәкi үсiне жата қап,
көк шай дайын шөлдесеңiз қаталап.
Мына жеңгей тым жуандап кетiптi –
белiнде оның бес шақырым мата бар.
Насыбайды қағып салып бiр атым,
нар шабандоз жетегiне ап жүр атын.
Қара қасын қағып тастап келiншек
сапырады қымызы мен шұбатын.
Мына алқа топ бiрiн-бiрi сүйреп жүр,
қара көздер қара көздi түйреп жүр.
Ақ қалпақты бейсенбайлар ән салып,
ала шапан тәшiметтер билеп жүр.
Қара, қара,
қарашы сен аруға,
ару көзi жалын болып жануда.
Алмай-ақ қой алмасын да, жаңғағын,
базарға адам келмейдi тек алуға.
Алмай-ақ қой жүзiмiн де бiр үзiм.
Алмай-ақ қой...
қара сен тек қызығын.
Ап қайтасың құшақ-құшақ сағыныш
саба-саба қуаныштың қымызын.
- Саиф Сараи
- Махмұд Қашқари
- Ахмет Байтұрсынұлы
- Әлихан Бөкейханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі