Маңғыстау желін сағынғанда
Қараса көз талатын
сар даланың белдерi-ай.
Сол белдерден соғатын
Маңғыстауымның желдерi-ай!
Кете алмастан құлшынып
кейде бұғып қаламын, –
сен өзiңсiз
тұншығып,
тымырсық боп барамын.
Кетсең егер жұлқылап
шоқ боп тұтап жанушы ем.
Өзiңменен бұрқырап
жағаласып алушы ем.
Кетушi едiң
белеңнiң
жайдақ құмын ысырып:
бұтағынан өлеңнiң
бос сөздердi ұшырып.
Отын үрлеп әлемнiң
жандыратын, жанатын –
бұтағында өлеңнiң
қайсар сөздер қалатын.
Қайрақ қылып жағымды
от шығарып жанушы ең.
Ұйтқып соғып
жанымды
сiлкiлеп бiр алушы ең.
Тау-тасқа ұрып басымды,
қалса жанда кек тұнып, –
сорғалаған жасымды
берушi едiң кептiрiп.
Бөлек едiм, ерекше ем
сен бұрқырап соққанда...
Қалушы едiң демеп сен
құлап бара жатқанда.
Кете алмастан құлшынып,
бұғып қазiр қаламын.
Сен өзiңсiз
тұншығып
тымырсық боп барамын!
- Ахмет Байтұрсынұлы
- Әлихан Бөкейханов
- Мұстафа Шоқай
- Шоқан Уәлиханов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі