Өлең, жыр, ақындар

Маңғыстау желін сағынғанда

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 393
Қараса көз талатын
сар даланың белдерi-ай.
Сол белдерден соғатын
Маңғыстауымның желдерi-ай!
Кете алмастан құлшынып
кейде бұғып қаламын, –
сен өзiңсiз
тұншығып,
тымырсық боп барамын.
Кетсең егер жұлқылап
шоқ боп тұтап жанушы ем.
Өзiңменен бұрқырап
жағаласып алушы ем.
Кетушi едiң
белеңнiң
жайдақ құмын ысырып:
бұтағынан өлеңнiң
бос сөздердi ұшырып.
Отын үрлеп әлемнiң
жандыратын, жанатын –
бұтағында өлеңнiң
қайсар сөздер қалатын.
Қайрақ қылып жағымды
от шығарып жанушы ең.
Ұйтқып соғып
жанымды
сiлкiлеп бiр алушы ең.
Тау-тасқа ұрып басымды,
қалса жанда кек тұнып, –
сорғалаған жасымды
берушi едiң кептiрiп.
Бөлек едiм, ерекше ем
сен бұрқырап соққанда...
Қалушы едiң демеп сен
құлап бара жатқанда.
Кете алмастан құлшынып,
бұғып қазiр қаламын.
Сен өзiңсiз
тұншығып
тымырсық боп барамын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Саф Самалдар, басқамен

  • 0
  • 0

Саф Самалдар, басқамен
кезiктiң бе,
жабырқаттың әйтеуiр кешiктiң де,—
дәл осындай кездерде тереземнен

Толық

Мағыналы-мағынасыз хал

  • 0
  • 0

Мен қазiр
Мелшиген тас сияқты
Күле алмай қалдым.
Ұйықтасам оянатынымды,

Толық

Қаралы Қараойда болған түнгі оқиға

  • 0
  • 0

Мәңгiлiк қаралы
Қаройдың үстiн
Қап-қара қалың
Қара бұлттар басқан кезде;

Толық

Қарап көріңіз