Өлең, жыр, ақындар

Маңғыстау желін сағынғанда

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 456
Қараса көз талатын
сар даланың белдерi-ай.
Сол белдерден соғатын
Маңғыстауымның желдерi-ай!
Кете алмастан құлшынып
кейде бұғып қаламын, –
сен өзiңсiз
тұншығып,
тымырсық боп барамын.
Кетсең егер жұлқылап
шоқ боп тұтап жанушы ем.
Өзiңменен бұрқырап
жағаласып алушы ем.
Кетушi едiң
белеңнiң
жайдақ құмын ысырып:
бұтағынан өлеңнiң
бос сөздердi ұшырып.
Отын үрлеп әлемнiң
жандыратын, жанатын –
бұтағында өлеңнiң
қайсар сөздер қалатын.
Қайрақ қылып жағымды
от шығарып жанушы ең.
Ұйтқып соғып
жанымды
сiлкiлеп бiр алушы ең.
Тау-тасқа ұрып басымды,
қалса жанда кек тұнып, –
сорғалаған жасымды
берушi едiң кептiрiп.
Бөлек едiм, ерекше ем
сен бұрқырап соққанда...
Қалушы едiң демеп сен
құлап бара жатқанда.
Кете алмастан құлшынып,
бұғып қазiр қаламын.
Сен өзiңсiз
тұншығып
тымырсық боп барамын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Махамбетше шамырқану

  • 0
  • 0

Сен менiмен
Тепсiнiп келiп,
Тебiнгi қағысып
Теңескiң келедi.

Толық

Бұрқанып

  • 0
  • 0

Бұрқанып,
дүрлiгiп,
алқынған,
тiрлiктi төңкерiп тастардай,

Толық

Өмірбаяннан үзінді немесе шарасыздық туралы жыр

  • 0
  • 0

Сыр суының бойында,
Қаратаудың ойында
Медетбек деген шалдың
Дүниеге келген –

Толық

Қарап көріңіз