Өлең, жыр, ақындар

Қара суықта

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 597
Өшiрiп бiр алатындай жан отын
жүдеп-жадап қалған екен дала тым.
Қара суық итередi өңмеңнен
еттен өтiп сүйегiңдi шағатын.
Жүрегiмдi,
жанымды да тондырып,
дiр-дiр еттiм iсiп-кеуiп домбығып.
Қадап соққан қара суық өтiнде
келемiн мен,
келемiн мен жол жүрiп.
Мұндай кезде ойлар келiп құрыған
бүрiсемiн бетер қашқан ұрыдан.
Қыр мен ойды тiмiскiлеп кезiп жүр
қара суық –
қасқыр құсап ұлыған.
Кiсен салып қайратым мен күшiме
қара суық кiрген-сынды iшiме –
Әлдекiмге есем кетiп қалғандай
қалш-қалш етем тiсiм тимей тiсiме.
Күдiк, үмiт түскен-сынды таласқа.
Тек өзiме деймiн iштей: адаспа.
...Бүрсең қағып ақырында жеттiм-ау
жел өтiнде тұрған жалғыз ағашқа.
Дүниенi ашқарақтап торып бiр
қара суық ышқынады соғып бiр.
Дiр-дiр етiп тұла бойы қалшылдап
байғұс ағаш адам құсап тоңып тұр.
Қақ айырып жiберердей бетiмдi
қара суық одан сайын бекiндi.
...О, ғажап-ай, – мен ағашқа тығылсам,
ағаш маған тығылатын секiлдi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ар былғанса

  • 0
  • 0

Ар былғанса –
ала алмассың ағартып,
қан былғанса –
ала аламассың жаңартып...

Толық

Астам

  • 0
  • 0

Айналаны,
ортаны сезiнбедi.
Құбылысты тұсады сезiмдегi.
Бұл өмiрде,

Толық

Көршілер

  • 0
  • 0

Қаланып бiр қалған бетон-өлеңдей,
тұрмыз қазiр көп қатарлы әлемде...
Оң жағым да, сол жағым да көршiлер,
көршi, көршi – төменiм де, төбем де.

Толық

Қарап көріңіз