Өлең, жыр, ақындар

Зейнолла Қабдолов

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 1331
Ұқсамайтын бiр күнiне бiр күнi,
есiне алып отыратын iлкiнi,
осы бiр жан үйiнде де, түзде де
сөз өсiрiп, сөз баптайды күн-түнi.
Көрiп сенiң шегiң менен шетiңдi
бiрде толып, ендi бiрде кетiлдi...
Осы кiсi, осы кiсi байқасаң,
сөзбен ғана дем алатын секiлдi.
Ашқанменен берекетке пейiлiн,
сергелдеңге жiбермейдi сейiлiн.
Осы кiсi сөзден ғана қуат ап,
сөзбен ғана қандырады мейiрiн.
Дүниенi жiберетiн қақ жарып,
отырады жебе сөзден оқ жанып.
сөздерi оның гүл сияқты кәдiмгi,
күлкiсi оның сөз сияқты жап-жарық.
Ол сөйлесе бiр қозғалып жота-қыр,
естiлгендей болады ғой бата бiр.
Тiршiлiгi сөз сияқты терең де,
көз жасы оның сөз сияқты ап-ауыр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұшып келе жатқан қаздар

  • 0
  • 0

Көзiн алмай қарап қалды үзiгiп,
бар тiршiлiк,
бар табиғат қызығып, –
су-су етiп ұшып, әне келедi

Толық

Мен бүгiнде қалайша жайланамын

  • 0
  • 0

Мен бүгiнде қалайша жайланамын,
бәрi де дөңгелейдi айналаның.
Жер күндi,
ал Ай Жердi айналады,

Толық

Сараң

  • 0
  • 0

Бiр күнi жоқ отыратын жыланбай,
әлi жүр ол бiр тиын да шығармай.
Осыншалық молшылықта көл-көсiр
бар ғой әлi шық бермейтiн Шығайбай.

Толық

Қарап көріңіз