Өлең, жыр, ақындар

Қор болған жер

  • 02.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1200
(аударма)

Азаптан тұншыққан өлкеге қарашы,
жалғыз үн қатуға келмейді шамасы.
Күл-талқан жартастар...
Бидайдың
орнында қан бөккен даласы.
Мекен-жай еді-ау бұл ақ арман басталған,
бүгінін қарашы қан жутып жас тамған.
Онсыз да жаралы жерімнің төсіне
қорғасын құйып тұр аспаннан.
Тақырлар көл болды көз жастан қақ тұнып,
жер мен көк арасы өксіктен жатты ұлып,
жынданған аналар, о, сұмдық,
сәбиін өздері құздардан лақтырып.
Жол жатыр өлік пен тастарға көміліп,
қайғы мен жанталас, ашу мен долылық...
Қанша өлім, қанша азап Жер үсті,
тағы аң да қашады тастарға соғылып.
О, адам, бір кезде өкініп кеш деме,
жер ғана әжім қып өрнектер кестеге,
бұл қанды ешқашан жуа алмас ештеңе,
теңіз де, уақыт та,
ештеңе-ештеңе!

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ашыну

  • 0
  • 0

Құртқым келмейді ешкімді,
Не дейді маған осы жұрт?
жер бетінен көшіріп
не жазықсыз өшігіп,

Толық

Ағалар

  • 0
  • 0

Сүйсініп сөз еткенде тұлғаңды әркім,
мен талай мақтаныштан нұрланғанмын.
Аққудай жеңгелерім жандарыңда,
көркі боп жүруші еңдер думандардың.

Толық

Жанашырлар - жақсы аға, жайсаңдарым

  • 0
  • 0

Жанашырлар - жақсы аға, жайсаңдарым,
Сендер барда асқақпын, қайсар жаным.
Арқа таңып сендерге, алдарыңда
ерке басып жүруге тайсалмадым.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар