Өлең, жыр, ақындар

Қор болған жер

  • 02.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1097
(аударма)

Азаптан тұншыққан өлкеге қарашы,
жалғыз үн қатуға келмейді шамасы.
Күл-талқан жартастар...
Бидайдың
орнында қан бөккен даласы.
Мекен-жай еді-ау бұл ақ арман басталған,
бүгінін қарашы қан жутып жас тамған.
Онсыз да жаралы жерімнің төсіне
қорғасын құйып тұр аспаннан.
Тақырлар көл болды көз жастан қақ тұнып,
жер мен көк арасы өксіктен жатты ұлып,
жынданған аналар, о, сұмдық,
сәбиін өздері құздардан лақтырып.
Жол жатыр өлік пен тастарға көміліп,
қайғы мен жанталас, ашу мен долылық...
Қанша өлім, қанша азап Жер үсті,
тағы аң да қашады тастарға соғылып.
О, адам, бір кезде өкініп кеш деме,
жер ғана әжім қып өрнектер кестеге,
бұл қанды ешқашан жуа алмас ештеңе,
теңіз де, уақыт та,
ештеңе-ештеңе!

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келеді еріншек түн

  • 0
  • 0

Келеді еріншек түн.
Жасыл құрақ. Үн де жоқ жағада түк.
Көл мөлдіреп көзіндей келіншектің,
жанарына аспанды паналатып,

Толық

Күн жұтады тірлікті, жер екшейді

  • 0
  • 0

Күн жұтады тірлікті, жер екшейді,
күңкілдеумен күні өткен ел өспейді.
Соны ойласам, күңкілдің құрбаны боп
өліп кеткен ойларым елестейді.

Толық

Кейбіреуге қараймын

  • 0
  • 0

Кейбіреуге қараймын:
желпілдейді түндігі;
керісінше талайдың
қыбыр-жыбыр тірлігі.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар