Өлең, жыр, ақындар

Қор болған жер

  • 02.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1188
(аударма)

Азаптан тұншыққан өлкеге қарашы,
жалғыз үн қатуға келмейді шамасы.
Күл-талқан жартастар...
Бидайдың
орнында қан бөккен даласы.
Мекен-жай еді-ау бұл ақ арман басталған,
бүгінін қарашы қан жутып жас тамған.
Онсыз да жаралы жерімнің төсіне
қорғасын құйып тұр аспаннан.
Тақырлар көл болды көз жастан қақ тұнып,
жер мен көк арасы өксіктен жатты ұлып,
жынданған аналар, о, сұмдық,
сәбиін өздері құздардан лақтырып.
Жол жатыр өлік пен тастарға көміліп,
қайғы мен жанталас, ашу мен долылық...
Қанша өлім, қанша азап Жер үсті,
тағы аң да қашады тастарға соғылып.
О, адам, бір кезде өкініп кеш деме,
жер ғана әжім қып өрнектер кестеге,
бұл қанды ешқашан жуа алмас ештеңе,
теңіз де, уақыт та,
ештеңе-ештеңе!

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәңгілікпен кездесу

  • 0
  • 0

- Біз мынаны білеміз:
сіздің жүрегіңіз бәрін де батыл жырлайды,
қуаныш, қайғыға батып жырлайды –
сол бізді өзіңізге ғашық еткен.

Толық

Кешегі балапандар түкті ұқпаған

  • 0
  • 0

Кешегі балапандар түкті ұқпаған
(соларға жем берумен біттік тәмам)
былқылдақ сарауыз-ды, енді, міне,
шетінен әтеш бопты қыт-қыттаған.

Толық

Биіктер

  • 0
  • 0

Өседі биік шынарлар
сұңғыла көкке бас сұғып.
Қызыға қарар ұландар
көзінен кейде жас шығып:

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар