Өлең, жыр, ақындар

Ғасыр жаңбыры

  • 10.06.2022
  • 0
  • 0
  • 269
Өз-өзiме қамалып
Ойға батып өшпеген, –
Шықтым сыртқа қабарып
Сұп-сұр күңгiр кеште мен.
Үн шығармай қыстығып
Сығып алдым жасымды...
Жылан құсап ысқырып
Жел соқты да, басылды.
Көлiмде ме, белде ме,
Көгiмде ме, жерде ме?! –
Суылдады әлдене,
Сұңқылдады әлдене!
Дыбыс шықты мүлде өзге!
Демiм менiң тұншықты.
Сұп-сұр көкке
Бiр кезде
Өттей жасыл бұлт шықты.
Шатасты ма ақылым!..
Естi жидым әрең деп....
Келе жатты ақырын
Сол бiр бұлт төмендеп.
Көк те тозып көнерген.
Көмескi боп қалған нұр.
...Құйып бердi төбемнен
Өттей жасыл сол жаңбыр.
Үндер шықты қаңғырған...
Неткен көп бұл күйiгiм?!
Iрiп кеттi жаңбырдан
Үстiмдегi киiмiм.
Сол бiр жаңбыр түйiлiп
Құйды желмен аралас.
Iрiп кеттi киiмiм,
Қалдым мүлде жалаңаш.
Жаным уын iштi ендi,
Шайылды ғой бетiм де,
Сыпырылып түстi ендi
Iрiп менiң етiм де!
Түнге сiңiп баттым мен
Жел соқты ғой құтымды ап.
Кетiп бара жаттым мен
Қаңқамменен сықырлап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарап тұр!

  • 0
  • 0

Менiң елiме,
Менiң жерiме –
Бiреулер
Теңiздердiң ар жағынан

Толық

Жан-жағына алаңдап

  • 0
  • 0

Жан-жағына алаңдап
қайнап жатқан қазандай –
адасады балалар –
вокзалдар мен базарда.

Толық

Н. нүктесі

  • 0
  • 0

Дей алмаймын ой, сезiмге жарлы едiм,
әскери бiр құпиядай жасырын
жүрегiмнiң Н. нүктесi бар менiң.
Сол нүктеде –

Толық

Қарап көріңіз