Әупілдек
- 0
- 0
Жылдарым — жадау,
Айларым – жүдеу,
Кім келіп
Қолтықтан демейді?!...
Кемпір лақтырған тас
Оңбас! – бұған күлген кiм!бұлт құсап түйiлiп
Тас лақтырды бiр кемпiр
Ызаланып, күйiнiп.
Сөзге босқа жармаспа!
Кереметтi көр ендi, –
Қуат бiтiп сол тасқа
зырлап ала жөнелдi.
Дүниеде көрмедiм
Мұндай қуат күштi мен, –
Зырлады тас шөл, көлдiң
Ормандардың үстiмен.
Бiр зырлаған тоқтамас!
Жұлдыз болып ақты ғой...
Жұдырықтай қара тас
Ұшып бара жатты ғой.
Босқа кетiп қаңғымас!
Қорықпа да, шошыма.
Тиедi екен сол бiр тас
Кiмнiң барып басына?!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Нөсер алдында
- 0
- 0
Жүгiрдi ана сырттағы баласына,
келдi бiреу жаға ұстап тобасына.
Салдыр-гүлдiр домалап әлдене жүр,
бұлт пенен аспанның арасында.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі