Көне қорымда тартылған күй
- 0
- 0
Бойымда бұрын, сiрә, сезiлмеген
басқаша болдым сонда сезiмде мен –
тартылған көне мынау қорымдағы
құлақ сап домбыраға безiлдеген.
Табытты қайық, кебінді желкен еттім
Алып едiм,Таудай биiк,
Даладай кең едiм.
Жұлдызы құйылып жатқан
Көк аспанмен тең едiм.
Жауларым
Айтқанына жүргiзiп,
Айдауына көндiрмек болды
Менi өлтiрмек болды.
Ернеуi таудай биiк,
Даладай үлкен
Табыт жасады.
Басымды жерге тигiздi
Үстiме кебiн кигiздi.
Бiрақ мен көнбедiм.
Өлтiрем десе де
Өлмедiм.
Табытты қайық еттiм.
Кебiнiн жыртып
Желкен еттiм.
Тәлкек еттiм.
Әлi күнге мен
Табыт-қайықпен
Жүзiп келемiн.
Кебiнiмдi желкен етiп
Албастыдай өкiрген,
Жындай көпiрген
Арасат толқындарын
Бұзып келемiн.
Е, Тәңiрi,
Жолымды оңғара көр!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі