Өлең, жыр, ақындар

Дүние не боп барады?

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 537
Менiң осы жерiме
Ойсылқара бабамыз
Қасиетiн арттырып
Қара нарын шөктiрген;
Шопан атам аяңдап
Көк қошқарын алға сап,
Саулықтарын қаптатып
Әр жусанның түбiнде
Егiзден төлiн төктiрген;
Зеңгi бабам өзi кеп
Желiндерi жер сызған
Ай мүйiздi сиырын
Мама ағашқа байлаған;
Қамбар атам құраулап
Қолына алып құрығын
Көшкен тоғай секiлдi
Қаптатып жылқы айдаған, –
Бiр кездерде бұл жерiм
Қасиетi артқан жер едi.
Қазаны түспей ошақтан,
Ошағы оттан сөнбейтiн,
Төрт жастағы баласы
Дөнен аттың үстiнде
Шiренiп тұрып сөйлейтiн;
Жаулары келiп
Толғап бiр толғап атқанда
Қозы жауырын жебелер
Сауытын жарып өтпеген;
«Тақымы терден кеппеген».
Әулиелерге жол берген
Әмбилерге қол берген, –
Қасиеттi ел едiм.
«Кiмдерден осы кем едiм».
Дүние не боп барады?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыздық туралы жыр

  • 0
  • 0

Дүние дегенің
Қақ-қақ бөлініп
Сөгілген сеңдей боп
Жарылып барады...

Толық

Түн

  • 0
  • 0

Кемермен ерегiсiп асып-тасқан,
Өз үнiн өз үнiмен басып тастап,
Еңiсте ерке бұлақ дем алады,
Кеудесiн алқам-салқам ашып тастап.

Толық

Бұрқанып

  • 0
  • 0

Бұрқанып,
дүрлiгiп,
алқынған,
тiрлiктi төңкерiп тастардай,

Толық

Қарап көріңіз