Өлең, жыр, ақындар

Дүние не боп барады?

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 503
Менiң осы жерiме
Ойсылқара бабамыз
Қасиетiн арттырып
Қара нарын шөктiрген;
Шопан атам аяңдап
Көк қошқарын алға сап,
Саулықтарын қаптатып
Әр жусанның түбiнде
Егiзден төлiн төктiрген;
Зеңгi бабам өзi кеп
Желiндерi жер сызған
Ай мүйiздi сиырын
Мама ағашқа байлаған;
Қамбар атам құраулап
Қолына алып құрығын
Көшкен тоғай секiлдi
Қаптатып жылқы айдаған, –
Бiр кездерде бұл жерiм
Қасиетi артқан жер едi.
Қазаны түспей ошақтан,
Ошағы оттан сөнбейтiн,
Төрт жастағы баласы
Дөнен аттың үстiнде
Шiренiп тұрып сөйлейтiн;
Жаулары келiп
Толғап бiр толғап атқанда
Қозы жауырын жебелер
Сауытын жарып өтпеген;
«Тақымы терден кеппеген».
Әулиелерге жол берген
Әмбилерге қол берген, –
Қасиеттi ел едiм.
«Кiмдерден осы кем едiм».
Дүние не боп барады?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мендегі төрт мезгіл

  • 0
  • 0

Менде — көктем.
Көктем менде тап қазiр.
Тасып жатыр өзен болып ақпа жыр.
Құстар бiткен Аңсау атты көлiм мен

Толық

Қыс айындағы ақ жаңбыр

  • 0
  • 0

Жауады төгiп ақ жаңбыр
далада гүлдер жоқ бiрақ.
Жауады төгiп ақ жаңбыр
шықпайды бiрақ алдынан

Толық

Сүйіліш баба рухына

  • 0
  • 0

Сүйіліш баба!
Сен ғасырлардың
Ар жағындасың.
Біз бер жағындамыз.

Толық

Қарап көріңіз