Өлең, жыр, ақындар

Дүние не боп барады?

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 416
Менiң осы жерiме
Ойсылқара бабамыз
Қасиетiн арттырып
Қара нарын шөктiрген;
Шопан атам аяңдап
Көк қошқарын алға сап,
Саулықтарын қаптатып
Әр жусанның түбiнде
Егiзден төлiн төктiрген;
Зеңгi бабам өзi кеп
Желiндерi жер сызған
Ай мүйiздi сиырын
Мама ағашқа байлаған;
Қамбар атам құраулап
Қолына алып құрығын
Көшкен тоғай секiлдi
Қаптатып жылқы айдаған, –
Бiр кездерде бұл жерiм
Қасиетi артқан жер едi.
Қазаны түспей ошақтан,
Ошағы оттан сөнбейтiн,
Төрт жастағы баласы
Дөнен аттың үстiнде
Шiренiп тұрып сөйлейтiн;
Жаулары келiп
Толғап бiр толғап атқанда
Қозы жауырын жебелер
Сауытын жарып өтпеген;
«Тақымы терден кеппеген».
Әулиелерге жол берген
Әмбилерге қол берген, –
Қасиеттi ел едiм.
«Кiмдерден осы кем едiм».
Дүние не боп барады?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

О, Махамбет, пірім-ай!

  • 0
  • 0

О, Махамбет, батырым,
әулием,
пiрiм,
ақыным, –

Толық

Сағат жөндейтін шеберге

  • 0
  • 0

Жан секiлдi үңiлген кеп тереңге,
жан секiлдi үңiлген кеп өлеңге,
тық-тық етiп соғып тұрған дiрiлдеп
үңiлесiң нәзiк тылсым әлемге.

Толық

Көл бетіндегі кешкі фантазия

  • 0
  • 0

Көл де тұнық, сөз тұнық,
Тұнық ой да, сана да...
Батар күнге көз тiгiп
Жас қыз отыр жағада.

Толық

Қарап көріңіз