Өлең, жыр, ақындар

Молшылық жыры

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 738
Тоғайларым – аспаннан! –
Жерге қонған
Бұлт секiлдi.
Шалшығымның өзi
Зәмзәм суынан
Тұнық секiлдi.
Кешегi ақ тақыр
Кiлем жапқандай
Жайқалып тұр.
Ат аунаған жерлерде
Түк емес – шылқыған! –
Май қалып тұр.
Шоршыған балықтардан
Айдын көлдерiм – бұрқылдап! –
Қайнап жатқандай.
Қара судың бетiне
Кiлегей тұрып,
Қаймақ қатқандай.
Қаптаған гүлдер
Төгiлiп қалған
Жырым секiлдi.
Егiннiң масағы
Тоқпақтай бұрым секiлдi.
Дүние құтқа
Белшесiнен бөгiп,
Батып қалған.
Бестi қойларым
Қазандай құйрықтарын
Көтере алмастан
Жатып қалған.
Тасбақаға дейiн
Желiгiп кеткендей...
Сөздерiм де
Майға малтығып
Семiрiп кеткендей.
Аңғарлардың танаулары
Бұлттармен дем алып
Делдиiп тұр...
Жота-қырларым
Босанатын әйелдердiң –
Қарынындай –
Шермиiп тұр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір машина бұлт

  • 0
  • 0

Түсімде кілең
Аталас досым
(Сүйілшіш бабадан тараймыз),
Парталас досым

Толық

Тазша бала

  • 0
  • 2

Көне алмаған өктемдiкке, жалаға,
көне алмаған қараулыққа, қараға
жатқан қанша тапқырлық пен оттылық
шынашақтай осы Тазша балада.

Толық

О, Махамбет, пірім-ай!

  • 0
  • 0

О, Махамбет, батырым,
әулием,
пiрiм,
ақыным, –

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер