Өлең, жыр, ақындар

Молшылық жыры

  • 17.06.2022
  • 0
  • 0
  • 698
Тоғайларым – аспаннан! –
Жерге қонған
Бұлт секiлдi.
Шалшығымның өзi
Зәмзәм суынан
Тұнық секiлдi.
Кешегi ақ тақыр
Кiлем жапқандай
Жайқалып тұр.
Ат аунаған жерлерде
Түк емес – шылқыған! –
Май қалып тұр.
Шоршыған балықтардан
Айдын көлдерiм – бұрқылдап! –
Қайнап жатқандай.
Қара судың бетiне
Кiлегей тұрып,
Қаймақ қатқандай.
Қаптаған гүлдер
Төгiлiп қалған
Жырым секiлдi.
Егiннiң масағы
Тоқпақтай бұрым секiлдi.
Дүние құтқа
Белшесiнен бөгiп,
Батып қалған.
Бестi қойларым
Қазандай құйрықтарын
Көтере алмастан
Жатып қалған.
Тасбақаға дейiн
Желiгiп кеткендей...
Сөздерiм де
Майға малтығып
Семiрiп кеткендей.
Аңғарлардың танаулары
Бұлттармен дем алып
Делдиiп тұр...
Жота-қырларым
Босанатын әйелдердiң –
Қарынындай –
Шермиiп тұр.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бүгінгі метамарфоза

  • 0
  • 0

Құдай-ау,
Біз қазір
Нені ұғып,
Нені білгендейміз...

Толық

Кемпірқосақтан құлау

  • 0
  • 0

Мейлі сен,
Мейлі сенбе сен! –
Өрмелеп шықтым мен
Кемпірқосаққа көктегі...

Толық

Жыр жазар алдындағы сәт

  • 0
  • 0

Отырмын үнсiз жалғыз қап,
тарылып бiттi-ау тыныс та.
Жоғалып кеткен аңдыздап
ойымды бөлер дыбыс та.

Толық

Қарап көріңіз