Тіліме тиіскен тексізге

Өз тiлiңдi өзiң
Бiлмегенiң үшiн
Жерге
Кiрiп кетудiң орнына,
Көрге
Кiрiп кетудiң орнына
Қорлайсың! –
Әруақ болса –
Екi дүниеде оңбайсың.
Тiлiмдi бiлмейсiң ғой!
Ол долданса! –
Сен сорлыны – бiр уыс қып! –
Тыпырлатып
Байлап тастайды.
Құтырған бурадай
Желкеңнен алып
Шайнап тастайды.
Сонан соң –
Сендей сасықты неғылсын! –
Жынымен бiрге
Түкiре салады.
Табанымен таптап
Мылжа-мылжаңды шығарып
Бiтiре салады.
Оған тас атпа!
Марқұм боп
Мақұрымға кетесiң, –
Лақтай бақырып
Тақымында кетесiң.
Түбiнде – дәл сенiң! –
Керегiң де болмайды.
Диiрменмен тартса
Кебегiң де қалмайды.
Сендей-сендейлердi
Жаңғақ құрлы көрмей
Шағып тастайды.
Сендей-сендейлердiң –
Көк бөрi тiлiм! –
Таңын айырып
Жарып тастайды.
Ар мен ожданым
Күш пен қуатым –
Тiлiм бұл.
Осыны бiлiп ал,
Бетiң тiлiңгiр!
Тiлiме тиiспе! –
Шiрiген шелектей –
Түбiң тесiлгiр!
Тiлiме тиiспе,
Тiлiң кесiлгiр!

---