Наза шеруі

Алла тағала құдіретімен,
Әулие-әмбиелер жебеуімен
Азат болғанына қарамай
Не тіліне ие бола алмай,
Не діліне ие бола алмай,
Не дініне ие бола алмай
Мүсәпір күй кешкен
Міскін ұрпақтарына күйініп
Күндердің күнінде
Жер астындағы әруақтар
Шамырқанып шарт кетті.
Дүние алағай да бұлағай болды,
Аспан күңіренді,
Жер тітіренді,
Әлдене жалп етті,
Әлдене жарқ етті.
Қазақ даласындағы
Қарауыл төбелердің барлығында
Тірілер көре алмайтын
Тек әруақтар ғана көретін
Оттар лаулады.
Ауаны тіліп ысқырған
Көзге көрінбейтін
Оқтар заулады.
Сонан кейін-ақ
Кеуіп қалған
Қаңқалары қаңғырлап,
Үстерінен топырақ саулап
Өлі әруақтар жер үстіне шықты.
Даланың үсті
Сұп-сұр боп
Бұзылып бара жатты.
Ай тайғанап,
Жұлдыздар
Түймедей боп үзіліп бара жатты.
Сүйектері әлдеқашан
Күлге айналған әруақтар
Күлгін елеске айналды.
Біреуі қайғы алды,
Біреуі қайралды.
Өлі әруақтар
Алып дала үстіңде
Шеру тартып
Өріп бара жатты.
Көкжиектің кенере-керегесін
Керіп бара жатты.
Дінінен безгендерді
Дініне қайтарамын деген
Біреуінің қолында
Құраны бар,
Тілден безгендерді
Тіліне қайтарамын деген
Біреуінің аузында
Ұраны бар,
Ділсіз адасқандарды
Діліне қайтарамын деген
Біреуінің қолында
Шырағы бар...
Қаңқалары қаңғырлап
Үстерінен топырақ саулап
Өлі әруақтар
Алып дала үстінде
Өріп барады,
Көкжиекті керіп барады.
Алып далам
Қаңғыр-қаңғыр,
Күтір-күтір,
Сықыр-сықыр,
Шақұр-шұқыр
Дыбыстарға толды.
Қарашы,
Ұрпағын құтқарамын деп
Ұлы әруақтар
Бірін-бірі сүйеп келеді.
Жүре алмағандарын
Ағаштай
Сүйреп келеді.
Намыстан күйініп,
Қайғыдан күйреп келеді.
Мынадай
Сұмдық көріністі көрген
Ормандардың шашы
Аппақ боп ағарып кетті.
Көлдердің көздері
Есінен ауысқан
Жандардың көздеріндей боп
Аларып кетті.
Онсыз да
Қабарып жатқан
Шөлдердің жүзі
Бұрынғыдан да
Қабарып кепті.
Аспан күңіренді,
Жер тітіренді.
Мынадай залым заманнан
Өлі аруақтар –
Қалайша?! –
Ашынбай қалады.
...Әрине, біліп отырсың,
Бұлай болған жоқ.
Бірақ та
Осылай кете берсе
Түптің түбінде
Осылай болады!
Болады!

---