Жылау

Ішек-қарыны ақтарылып,
Тұла бойына у құйылған, –
«Елім-айлап»! —
Ғаріп Қаратау жылады.
Ұры-қарақшысы көп
Мына бір қаскөй заманнан
Қорқып кеткен —
Үстіндегі
Бұлт-теңдерін қайтерін білмей ! —
Алып Алатау жылады.
Жылады!
Етек-жеңдері
Қара майдан
Сауыс-сауыс
Кәрі Атырау жылады.
( Көрде тұр,
Жылаудың
Соңы емес бұл әлі).
Жылады!
Жылады!
Діңгегі құлап,
Жапырағы шашылып
Жұлым-жұлым болған
Көкшетаудың кеудесінен
Кемпірбайдың көк ала үйрегі
Ұшып кетті.
Дүние бір демде суып,
Бір демде ысып кетті.
Өр Алтайым
Жетпіс жеті қабат
Қара бұлттай қайғы алды.
Дінім түнеріп,
Тілім
Тірі өлікке айналды.
Сарыарқаның
Омыртқа-белдері
Күтір-күтір етті.
Аспаннан
Әлдене бүркіп өтті.
Артынша
Әлдене сілкіп өтті.
(Мұндайда
Сезбеуің мүмкін емес
Жаратқан құдіретті).
Есілім егіліп ақты,
Ертісім сөгіліп ақты.
Жайығым қамығып ақты,
Сырдария жабығып жатты.
Боздағы атылды,
Сәбиі зорланды!
Бүкіл қазақ қорланды!
Оу, құдай-ау,
Бұл қалай деп
Алқалы топ пен
Аламан жұрттан сұрадым.
Жауап ала алмадым!
Сонан кейін
Алатау мен Каратау сияқты
Өр Алтай мен Көкшетау сияқты
Мен де еңіреп,
Егіліп жыладым!
Жыладым!

---